Digmaang Polako–Sobyetiko

(Idinirekta mula sa Digmaang Polako-Sobyet)

Ang Digmaang Polako–Sobyetiko ay hidwaang militar na pangunahing ipinaglaban sa pagitan ng Polonya at Sobyetikong Rusya pagkatapos ng Ang Unang Digmaang Pandaigdig at ang Rebolusyong Ruso, sa mga teritoryong dating hawak ng Imperyo ng Russia at ng Habsburg Monarchy kasunod ng mga Partisyon ng Poland.

Digmaang Polako–Sobyetiko
  • Wojna polsko-bolszewicka (Polako)
  • Советско-польская война (Ruso)
Bahagi ng Digmaang Sibil sa Rusya

Top left: Polish FT-17 tanks of the 1st Tank Regiment during the Battle of Dyneburg, January 1920
Below left: Polish troops enter Kiev, May 1920
Top right: Polish Schwarzlose M.07/12 machine gun nest during the Battle of Radzymin, August 1920
Middle: Polish defences with a M1895/14 machine gun position near Miłosna, during the Battle of Warsaw, August 1920
Bottom left: Russian prisoners following the Battle of Warsaw
Bottom right: Polish defences in Belarus during the Battle of the Niemen River, September 1920
Petsa1918/1919 – 18 March 1921
(2 taon, 1 buwan at 4 araw)
Lookasyon
Resulta Tagumpay ng Polonya
Tratado ng Riga
Mga nakipagdigma
Tulong:
Mga kumander at pinuno
Lakas
Early 1919: ~50,000
Summer 1920:
800,000–950,000
5 million reservists,
Ukrainian Galician Army(about 1000 soldiers),
Socialist Soviet Republic of Lithuania and Belorussia
Early 1919: ~80,000
Summer 1920:
348,286 troops on front, about 700,000 reservists
approx. 1,000,000
Ukraine: 20,000
Mga nasawi at pinsala
Total reported: 140,000–145,000 (unknown wounded not included)
c. 60,000 dead
c. 80,000–85,000 captured
Total reported: 212,420
47,551 dead
  • 17,213 KIA
  • 30,338 died of wounds
113,518 wounded
51,351 captured or missing

Noong 13 Nobyembre 1918, pagkatapos ng pagbagsak ng Kapangyarihang Sentrales ng Armistice noong 11 Nobyembre 1918, pinawalang-bisa ng Russian Soviet Federative Socialist Republic ni Vladimir Lenin ang Tratado ng Brest-Litovsk at nagsimulang lumipat. pwersa sa direksyong kanluran upang bawiin at i-secure ang mga rehiyon ng Ober Ost na binakante ng mga pwersang Aleman na natalo ng estado ng Russia sa ilalim ng kasunduan. Nakita ni Lenin ang bagong independiyenteng Poland (nabuo noong Oktubre–Nobyembre 1918) bilang tulay na kailangang tawirin ng kanyang Pulang Hukbo upang tulungan ang iba pang mga kilusang komunista at magdulot ng higit pang mga rebolusyong Europeo.

Digmaan

baguhin

Maagang pag-unlad ng salungatan

baguhin
 
Limang yugto sa Polish–Soviet War

Noong 5 Enero 1919, kinuha ng Pulang Hukbo ang Vilnius, na humantong sa pagkakatatag ng Socialist Soviet Republic of Lithuania at Belorussia (Litbel) noong Pebrero 28. Noong 10 Pebrero, sumulat ang Soviet Russia People's Commissar for Foreign Affairs Georgy Chicherin kay Polish Prime Minister Ignacy Paderewski, na nagmumungkahi ng resolusyon sa mga usapin ng hindi pagkakasundo at pagtatatag ng relasyon sa pagitan ng dalawang estado. Isa ito sa mga serye ng mga tala na ipinagpalit ng dalawang pamahalaan noong 1918 at 1919.

Noong Pebrero, ang mga tropang Polish ay nagmartsa sa silangan upang harapin ang mga Sobyet; idineklara ng bagong Polish Sejm ang pangangailangang palayain ang "mga lalawigang hilagang-silangan ng Poland kasama ang kanilang kabisera sa Wilno [Vilnius]". Pagkatapos ng Unang Digmaang Pandaigdig ng Alemanya, ang mga tropa ng Aleman ay inilikas mula sa rehiyon, naganap ang Labanan ng Bereza Kartuska, isang labanang Polish–Soviet. Naganap ito sa panahon ng lokal na aksyong opensiba ng Poland noong 13–16 Pebrero, pinangunahan ni Heneral Antoni Listowski, malapit sa Byaroza, Belarus. Ang kaganapan ay ipinakita bilang simula ng digmaan ng pagpapalaya ng panig ng Poland, o ng pagsalakay ng Polish ng panig ng Russia. Sa huling bahagi ng Pebrero, ang Soviet westward na opensiba ay tumigil. Habang nagpapatuloy ang mababang antas ng pakikidigma, ang mga yunit ng Poland ay tumawid sa Ilog Neman, kinuha ang Pinsk noong 5 Marso at nakarating sa labas ng Lida; noong 4 Marso, iniutos ni Piłsudski na huminto ang karagdagang paggalaw sa silangan. Ang pamunuan ng Sobyet ay naging abala sa ang isyu ng pagbibigay ng tulong militar sa Hungarian Soviet Republic at sa Siberian offensive ng White Army, sa pangunguna ni Alexander Kolchak.

Noong Hulyo 1919, inalis ng mga hukbong Poland ang West Ukrainian People's Republic. Lihim na naghahanda ng isang pag-atake sa Vilnius na hawak ng Sobyet, noong unang bahagi ng Abril ay nagawang ilipat ni Piłsudski ang ilan sa mga puwersang ginamit sa Ukraine sa hilagang harapan. Ang ideya ay lumikha ng isang fait accompli at upang pigilan ang mga Kanluraning kapangyarihan na ibigay ang mga teritoryong inaangkin ng Poland sa White Russia (ang mga Puti ay inaasahang mananaig sa Digmaang Sibil ng Rusya).[1]

Sanggunian

baguhin
  1. Przemysław Hauser, "Walka o granice" [The fight over the borders], in "Polska XX wieku 1914–2003" [20th Century Poland: 1914–2003], pp. 27–29. Horyzont/Wydawnictwo Dolnośląskie, Warszawa-Wrocław 2004, ISBN 83-7311-797-0.