Pagpapaabot
Ang pagpapaabot o outreach ay isang aktibidad ng pagbibigay ng serbisyo sa mga populasyon na maaring hindi naaabot ng mga serbisyo na iyon.[1][2] Isang mahalagang bahagi ng mga pagpapaabot ay ang mga grupo na nagbibigay nito ay hindi nakatigil ngunit napakikilos; sa ibang salita ay napupuntahan nila ang mga nangangailangan ng serbisyo sa mga lugar kung nasaan ang mga nangangailangan.[1][2][3] Bukod sa pagbibigay ng mga serbisyo, ang pagpapaabot ay may bahagi din sa paglaki ng kaalaman tungkol sa kasulukuyang mga serbisyo.
Ang mga pagpapaabot ay madalas na ginagawa upang punuin ang mga puwang ng mga serbisyo na ibinigay ng mga (madalas na pang-gobyerno) pangunahing mga aktibidad, at madalas na isinasagawa ng mga samahang hindi pangkalakalan. Ito ay isang pangunahing elemento na naghihiwalay sa pagpapaabot mula sa mga ugnayang pampubliko. Sabi ni Dewson et al. (2006) na ang mga tauhan ng pagpapaabot ay maaring may mga mas mababang kuwalipikasyon, ngunit ay may mas mataas na pagbubuyo kumpara sa mga tauhan na nagbibigay mga tradisyunal na serbisyo.
Mga kategorya baguhin
Ipinag-uuri ni Rhodes (1996) ang pagpapaabot sa tatlong uri: domiciliary o sa bahay (ginagawa sa mga indibidwal na mga bahay), detached (ginagawa sa mga pampublikong kapaligiran at nakatuon sa mga indibidwal),[4] at peripatetic (ginagawa sa pampubliko o pampribado na kapaligiran na organisayon). Inilista ni Dewson et al. (2006) ang isa pang karagdagang uri ng pagpapaabot: ang satellite, kung saan ang mga serbisyo ay ibinibigay sa tiyak na lugar lamang.[3]
Mga sanggunian baguhin
- ↑ 1.0 1.1 Kate Hardy; Sarah Kingston; Teela Sanders (16 Disyembre 2010). New Sociologies of Sex Work (sa wikang Ingles). Ashgate Publishing, Ltd. p. 77. ISBN 978-0-7546-7986-8. Nakuha noong 16 Setyembre 2012.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ 2.0 2.1 Legal Services Research Centre (30 Marso 2009). Reaching Further: Innovation, Access and Quality in Legal Services (sa wikang Ingles). The Stationery Office. pp. 73–74. ISBN 978-0-11-706724-0. Nakuha noong 17 Setyembre 2012.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ 3.0 3.1 "Maximising the Role of Outreach in Client Engagement", Dewson S, Davis S, Casebourne J. Research Report DWPRR 326, Department for Work and Pensions, 2006. (sa Ingles)
- ↑ Tim Rhodes (1996). Outreach Work with Drug Users: Principles and Practice (sa wikang Ingles). Council of Europe. pp. 25–26. ISBN 978-92-871-3110-2. Nakuha noong 17 Setyembre 2012.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)