Imp

Ang imp ay isang Europeong mitolohikong nil;alang na katulad ng isang bibit o demonyo, na madalas na inilarawan sa kuwentong-bayan at pamahiin. Ang salita ay maaaring hango sa terminong ympe, na ginagamit upang tukuyin ang isang batang punong pinaghugpong.

Ilustrasyon ng Pranses ng mga imp (circa 1838)=

Ang mga imp ay kadalasang inilalarawan bilang magulo at malikot higit pa sa seryosong pagbabanta o mapanganib, at bilang mas mababang nilalang kaysa sa mas mahahalagang sobrenatural na nilalang. Ang mga katulong ng diyablo ay inilarawan kung minsan bilang mga imp. Karaniwang inilalarawan sila bilang masigla at may maliit na tangkad.

Etimolohiya

Ang Lumang Ingles na pangngalan na impa ay nangangahulugang isang batang shoot o scion ng isang halaman o puno, at nang maglaon ay nangangahulugang ang scion ng isang marangal na bahay, o isang bata sa pangkalahatan. Simula noong ika-16 na siglo, madalas itong ginagamit sa mga pananalitang tulad ng "mga imp ng mga ahas", "imp ng impiyerno", "imp ng diyablo", at iba pa; at noong ika-17 siglo, ang ibig sabihin nito ay isang maliit na demonyo, isang pamilyar ng isang mangkukulam. Ang Lumang Ingles na pangngalan at nauugnay na pandiwang impian ay lumilitaw na nagmula sa isang hindi pa nasusubukang Huling Latin na termino na *emputa (impotus ay pinatunayan sa batas Salica), ang neuter na maramihan ng Griyegong ἔμϕυτος 'natural, itinanim, grafted'.

Kasaysayan

Lumang imahen sa kahoy na naglalarawan sa isang babaeng nagpapakain ng mga imp

Nagmula sa Hermanikong tradisyong-pambayan ang imp ay isang maliit na mas mababang demonyo. Hindi tulad ng pananampalataya at mga kuwentong Kristiyano, ang mga demonyo sa mga alamat ng Aleman ay hindi palaging masama. Ang mga imp ay madalas na malikot sa halip na masama o nakakapinsala at sa ilang mga rehiyon sila ay mga tagapaglingkod ng mga diyos.

Iba pang paglalarawan

Ang mga imp ay madalas na ipinapakita bilang maliit sa tangkad at hindi masyadong kaakit-akit. Ang kanilang pag-uugali ay inilarawan bilang pagiging mabangis at hindi mapigil, halos kapareho ng mga engkanto, at sa ilang mga kultura sila ay itinuturing na parehong nilalang, parehong nagbabahagi ng parehong pakiramdam ng malayang espiritu at kasiyahan sa lahat ng bagay na masaya. Nang maglaon sa kasaysayan, sinimulan ng mga tao na iugnay ang mga bibit bilang mabuti at mga imp bilang malisyoso at masama. Gayunpaman, ang parehong mga nilalang ay mahilig sa mga kalokohan at mapanlinlang na mga tao. Kadalasan ang mga kalokohang ito ay hindi nakakapinsalang kasiyahan, ngunit ang ilan ay maaaring nakakainis at nakakapinsala, tulad ng pagpapalit ng mga sanggol o pagliligaw ng mga manlalakbay sa mga lugar na hindi nila pamilyar. Bagaman ang mga imp ay madalas na itinuturing na walang kamatayan, maaari silang mapinsala o mapinsala ng ilang mga armas at enchantment, o itago sa mga tahanan ng mga tao ng mga ward.