Horacio: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
AnakngAraw (usapan | ambag) dagdag |
AnakngAraw (usapan | ambag) dagdag |
||
Linya 2:
Si Horace ay gumawa rin ng mga eleganteng [[Prosodiya (Latin)|heksametrong mga berso]] (''[[Mga satiro (Horace)|Sermones]]'' at ''[[Epistles (Horace)|Mga Liham]]'') at mga eskandoloso at mapanira ng reputasyon ng ibang tao na [[Iambus (henero)|iambikong panulaan]] (''[[Epodes]]''). Ang mga heksametro ay mapaglaro ngunit seryosong mga gawa, na nagbunsod sa sinaunang satiristang si [[Persius]] na magpuna ng ganito: "habang tumatawa ang kanyang kaibigan, patago at pataksil na itinuturo ni Horace ang kanyang daliri sa bawat isang kamalian niya; kapag pinapasok na, pinaglalaruan niya ang mga [[bagting ng puso]] (''Chordae tendineae'')".<ref name="nb">Isinalinwika mula sa sariling 'Mga Satiro' 1.116–17 ni [[Persius]]: "omne vafer vitium ridenti Flaccus amico / tangit et admissus circum praecordia ludit."</ref> Subalit ang ilan sa kanyang panulaang iambiko ay maaaring tila malupit na nakaririmarim sa modernong mga mambabasa o tagapakinig.<ref>E. Fraenkel, ''Horace'', 58</ref>
Ang kanyang karera sa larangan ng panulaan ay kapareho o tumutugon at tumutugma sa napakadakilang pagbabago ng Roma mula sa pagiging isang Republika hanggang sa pagiging isang Imperyo. Bilang isang opisyal sa hukbong republikano na nasaktan sa [[Labanan ng Philippi]] noong 42 BK, kinaibigan siya ng kanang kamay na pangkapakanang sibil ni [[Octavian]] na si [[Maecenas]], at naging isang parang tagapagsalita para sa bagong rehimen. Para sa ilang mga mamumuna, ang kanyang kaugnayan sa rehimen ay isang maselang paninimbang kung saan nakapagpanatili siya ng isang malakas na sukat ng kalayaan (siya ay "isang maestro ng matikas na paghakbang na pagilid")<ref>J. Michie, ''The Odes of Horace'', 14</ref> ngunit para sa iba siya ay, sa parirala ni [[John Dryden]], "isang alipin may mabuting pangingilos at asal".<ref>N. Rudd, ''The Satires of Horace and Persius'', 10</ref><ref name="nb">Siniping pagbanggit ni N. Rudd mula ''Discourse Concerning the Original and Progress of Satire'' ni John Dryden, sinipi mula sa edisyon ni W.P. Ker ng mga sanaysay ni Dryden, Oxford 1926, tomo 2, pp. 86–7</ref>
Ang kanyang panulaan ay naging "ang pangkaraniwang pera ng kabihasnan", at nakapagpapanatili pa rin siya ng isang masugid na mga tagasunod, sa kabila ng ilang [[istigmatisasyon]] (nadungisan) pagkalipas ng [[Ikalawang Digmaang Pandaigdig]] (marahil dahil sa malawakang hindi pagtitiwala ng makalumang pagkamakabayan at luwalhating pang-imperyo, na ikinakilala sa kanya, patas o hindi man makatwiran).<ref>V. Kiernan, ''Horace: Poetics and Politics'', ix</ref> Ang mga pag-aaral ukol kay Horace ay naging samu't sari at matindi sa loob ng kamakailang mga taon na hindi na marahil maaaring mangyari na mapangasiwaan ng sinumang dalubhasa ang isang buong saklaw ng mga argumento at mga paksa.<ref>S. Harrison, ''The Cambridge Companion to Horace'', 1</ref>
==Mga sanggunian==
| |||