Alaala: Pagkakaiba sa mga binago

Sa [[sikolohiya]], ang '''alaala''', '''ala-ala''', '''gunita''', o '''memorya''' ay ang kakayahan ng isang organismo na makapag-imbak o makapagtabi, makapagpanatili, at makapagpanumbalik muli ng [[kabatiran]] at mga [[karanasan]]. Ang tradisyunal na mga pag-aaral ng alaala ay nagsimula sa mga larangan ng [[pilosopiya]], kabilang ang mga teknika ng ''[[mnemonic]]'' o artipisyal na pagpapainam ng memorya. Noong huli ng ika-19 at kaagahan ng ika-20 mga daantaon, inilagay ng mga siyentipiko ang alaala sa loob ng [[paradigmo]] ng [[sikolohiyang kognitibo]]. Naniniwala ang mga dalubhasa na ang alaala ay isang masalimuot na proseso sa kabuuan ng [[utak]] na hindi lamang nagaganap sa isang tiyak na rehiyon ng utak. Ang proseso ng memorya ay nagsisimula sa pag-eenkodigo, na nagpapatuloy sa pagtatago o pag-iimbak, at hahantong sa muling pagpapabalik o muling pagkuha.<ref>{{cite web|last=Mohs|first=Richard C.|title=How Human Memory Works|url=http://science.howstuffworks.com/environmental/life/human-biology/human-memory.htm|publisher=HowStuffWorks|accessdate=3 Pebrero 2012}}</ref> Sa kamakailang mga dekada, ito ay naging isa sa pangunahing mga haligi ng isang sangay ng agham na tinatawag na [[neurosiyensiyang kognitibo]], isang interdisiplinaryong kawing o ugnay sa pagitan ng sikolohiyang kognitibo at [[neurosiyensiya]].