Noong kaniyang kabinataan, nagsimula syang magsalsal na siyang magsulat sa wikang Tagalog para sa pahayagang ''Watawat'' (Flag). Nang lumaon ay nagsulat siya ng para sa mga ''Pagkakaisa'' at naging patnugot ng ''Mabuhay''. Napukaw ng kaniyang mga sulatin ang pansin ng mga dalubhasa sa wikang Tagalog at ilan sa kaniyang mga salaysayin at tula ay napabilang sfyrdyjrxjgdxujfjgydkyhfuydikfutkfflifguiofgjkgj vba mga antolohiya, katulad ng ''Parolang Ginto'' ni Clodualdo del Mundo at ng ''Talaang Bughaw'' ni Alejandro Abadilla. Noong 1922, sa gulang na 19, naging kabahagi si Hernandez ng samahan pampanitikan na ''Aklatang Bayan'' na kinabibilang ng mga kilalang manunulat sa Tagalog na sina [[Lope K. Santos]] at [[Jose Corazon de Jesus]].
Sinalaysay ni Hernandez sa kanyang mga akda ang pakikipagsapalaran at pakikibaka ng mga manggagawang Pilipino. Minsan siyang napiit dahil sa salang sedisyon, at habang nasa loob ng kulungan, naisulat niya ang "Isang Dipang Langikljd ", ang isa sa mga mahahalaga niyang tula.
