Arianismo: Pagkakaiba sa mga binago

Content deleted Content added
Atn20112222 (usapan | ambag)
No edit summary
Atn20112222 (usapan | ambag)
No edit summary
Linya 9:
Sa ilalim ng impluwensiya ni Constantine, ang karamihan ng mga obispo ay huling umayon sa isang kredo na kalaunang tinawag na [[Kredong Niseno]]. Ito ay kinabibilangan ng salitang ''[[homoousios]]'' na nangangahulugang "konsubstansiyal" o "isa sa kalikasan" na hindi umaayon sa mga pananaw ni Arius. Noong Hunyo 19, 325, ang konseho at ang emperador ay nag-isyu ng isang sirkular sa at sa palibot ng Alexandria. Si Arius at ang kanyang dalawang mga partisan ay ipinatapon sa Illyricum samantalang ang tatlo niyang iba pang mga tagasuporta ay lumagda bilang pagpapailalim sa emperador. Gayunpaman, agad na nalaman ni Constantine ang dahilan upang pagsuspetsahan ang sinseridad ng tatlong ito. Kalaunan ay isinama niya ito sa sentensiyang inihayag kay Arius.
====Mga epekto====
Ang pangmatagalang mga epekto ng Konseho ng Nicaea ay malaki. Sa unang pagkakataon, ang mga kinatawan ng maraming mga obispo ng Simbahan ay nagtipon upang umayon sa isang pahayag pang-doktrina. Sa una ring pagkakataon na ang Emperador ay gumampan ng isang papel sa pamamagitan ng pagtawag na magsasama sama ang mga obispo sa ilalim ng kanyang autoridad at ginamit ang kapangyarihan ng estado upang bigyang epekto ang mga kautusan ng Konsehong ito. Gayunpaman, sa maikling panahon, hindi kumpletong nalutas ng Konseho ang mga problema na tinipon upang talakayin at ang isang panahon ng alitan at ang kaguluhan ay nagpatuloy sa isang panahon. Mismong si Constantine ay hinalinhan sa trono ng mga dalawang emperador na Arian: ang kanyang anak na si [[Constantius II]] at [[Valens]]. Hindi malutas ni Valens ang mga isyung eklesiastikal at hindi matagumpay ni kinompronta si [[San Basil]] tungkol sa Kredong Niseno. Ang mga kapangyarihang [[pagano]] sa loob ng imperyo ay naghangad na panatilihin at minsan ay muling itatag ang paganismo sa trono ng emperador. Ang mga Arian at [[Meletian]] ay sandaling muling nagkamit ng lahat ng mga nawalan nitong karapatan at ang Arianismo ay nagpatuloy na kumalat at magsanhi ng dibisyon sa Simbahan sa natitira ng ika-4 na siglo CE. Halos agad nito, ang obispong Arian na si [[Eusebius ng Nicomedia]] at pinsan ni Constantine ay gumamit ng impluwensiya nito sa korte upang impluwensiyahan ang pagpabor ni Constantine mula sa ortodoksong mga obispong Niseno tungo sa mga Arian. Mahihinuha na si Eusebius ay may malaking kamay sa pagtanggap sa sambahayang Constantinian ng Arianismo. Nagsimulang maisip ni Constantine na siya ay napaniwala sa maling panig at ang mga trinitarianista sa kanilang masigasig na pag-uusig sa mga Arian ang aktuwal na nagpapatuloy ng alitan sa loob ng simbahan.<ref>Williams & Friell, (1994) pp. 46–53</ref> Sa panahong ito sa korte ng imperyo, ang korteng Silangan at ang mga pangunahing posisyon ng [[Silangang Ortodokso|Silangang Simbahan]] ay hinahawakan ng mga Arian o mga tagasuporta ng Arianismo. Maliban sa isang maikling panahon na siya ay hindi kilala, nagtamasa si Eusebius ng Nicomedia ng kumpletong pagtitiwala nina emperador Constantine at [[Constantius II]] at tagaturo ng kalaunang emperador na sa [[Julian]]. Sa panahon din ni Eusebius na ang Arianismo ay naging mas kilala sa pamilyang maharlika ng imperyo. Si [[Eutathius ng Antioch]] ay pinatapon noong 330. Si [[Athanasius]] na humalili kay Alexander bilang obispo ng [[Simbahan ng Alexandria]] ay ipinatapons ng unang [[Synod ng Tyre]] noong 335 CE at si [[Marcellus ng Ancyra]] ay sumunod sa kanya noong 336 CE. Si Arius ay bumalik sa Constantinople upang muling tanggapin sa Simbahan ngunit sandaling namatay bago siya tanggapin. Si Constantine ay namatay nang sumunod na taon pagkatapos tanggapin ang bautismo mula sa obispong Arian na si [[Eusebius ng Nicomedia]]. Si Eusebius ay napakaimpluwnsiyal na kahit sa pagkatapos ng kanyang kamatayan, pinakinggan ni [[Constantius II]] ang kanyang payo at ni Eudoxus na tangkaing akayin ang imperyo Romano sa Arianismo sa pamamagitan ng paglikha ng mga Konsehong Arian at mga opisyal na doktrinang Arian. <ref name="guitton-pp86">Guitton, "Great Heresies and Church Councils", pp.86.</ref> Gayunpaman, ang impluwensiyang ito ay nawala sa pag-akyat sa trono ng Emperador [[Theodosius I]] na mananampalataya ng Kristiyanismon Niseno.
 
==Mga sanggunian==