Paghahating Silangan-Kanluran: Pagkakaiba sa mga binago

[[Talaksan:Council of Constantinople 381 BnF MS Gr510 fol355.jpg|thumb|200px|Ang Ikalawang Konsehong Ekumenikal na ang mga pagdaragdag nito sa [[Kredo ng Niseno|orihinal na Kredo ng Niseno]] ang naglatag sa puso ng isa sa mga teolohikal na pagtatalo na nakakabit sa Paghahati ng Silangan-Kanluran. (Ilustrasyon, 879-882 AD, mula sa manuskripto, ''Mga Homiliya ni Gregory Nazianzus'', ''Bibliothèque nationale de France'')]]

Ang '''Paghahati ng Silangan-Kanluran''' o ang '''Dakilang Paghahati''', na hinati ang gitanang [[Kristiyanismo]] sa Silangan (Griyego) at Kanluran (Latin), na kikilanin bilang [[Simbahang Silangang Ortodokso]] at ang [[Simbahang Romano Katoliko]], sa ayos na nabanggit. Matagal nang may samaan ng loob ang relasyon sa pagitan ng Silangan at Kanluran sa pamamagitan ng pagkakaibang pampolitika at pansimbahan at pagtatalo sa [[teolohiya]].<ref name="Cross">{{cite book |editor=Cross, F. L., ed. |title=The Oxford Dictionary of the Christian Church |location=New York |publisher=Oxford University Press |year=2005}}</ref> Pinaigting ang pagtatalo nina [[Papa Leo IX]] at Patriyarka ng [[Konstantinopla]] na si [[Michael Cerularius]] sa pamamagitan ng pagpipigil ng Griyego at Latin sa kani-kaniyang mga dominyo. Noong 1054, naglakbay ang Romanong legado patungo kay Cerularius upang itanggi ang titulong Patriyarkang Ekumenikal at pilitin ang pag-angkin ng Simbahan sa [[Roma]] bilang ang ulo at ina ng mga simbahan.<ref name="Cross"/> Tumanggi si Cerularius. Tiniwalag sa Iglesiya (''excommunicated'') si Cerularius ng pinuno ng pangkat na Latin, si Kardinal Humbert, samantalang tiniwalag din ni Cerularius si Kardinal Humbert at ang ibang mga legado.<ref name="Cross"/>