Papa Martin IV: Pagkakaiba sa mga binago

|English name=Martin IV

|image=B Martin IV.jpg

|image_size = 150px

|birth_name=Simon de Brion

|predecessor=[[Pope Nicholas III|Nicholas III]]

|successor=[[Pope Honorius IV|Honorius IV]]

|birth_date=c. 1210–1220

|death_date={{death date|1285|3|28|df=y}}

|other=Martin}}

{{Infobox pope styles

| image = C o a Martino IV.svg

}}

Si '''Papa Martin IV''' (c. 1210/1220 &ndash; 28 Marso 1285) na ipinanganak na '''Simon de Brion''' ang [[Papa ng Simbahang Katoliko Romano]] mula 21 Pebrero 1281 hanggang sa kanyang kamatayan. Si Simon de Brion ay anak ni Jean sieur de Brion. Siya ay ipinanganak sa château ng Meinpincien,<ref>Nikolaus Backes, ''Kardinal Simon de Brion'' (Breslau) 1910, used by H.K. Mann and J. Hollnsteiner, ''The Lives of the Popes in the Middle Ages'' XVI (London) 1932: 171&ndash;205., both quoted by Richard Kay, "Martin IV and the Fugitive Bishop of Bayeux" ''Speculum'' '''40'''.3 (July 1965, pp. 460&ndash;483) p 461f.</ref> [[Île-de-France (province)|Île-de-France]], Pransiya. Ang pamilyang seigneurial ni Biroon ay yumabong sa ''Brie française''.<ref>The ''Brie champenoise'', by contrast, consisted of that part of the [[pays]] of Brie that lay within territories of the [[counts of Champagne]]. As a measure of the fractionalisations caused by feudalism, the sieur de Brion nevertheless held his seigneurie of Meinpincien from the count of Champagne.</ref> Kanyang ginugol ang kanyang panahon sa [[University of Paris]] at sinasabing nag-aral ng batas sa [[Padua]] at [[Bologna]]. Sa pamamagitan ng pabor ng papa, kanyang natanggap ang pagkakanon sa [[Saint-Quentin, Aisne|Saint-Quentin]] noong 1238 at gumugol sa panahong 1248&ndash;1259 bilang [[canon (pari)|canon]] ng kabanatang katedral sa [[Rouen]] at sa huli ay arkodeakono. <ref>As ''Magister Simon de Meinpiciaco'' he signed a document at Louviers, 2 March 1248. (Kay 1965:463).</ref> Sa parehong panahon, siya ay hinirang na ingat yaman ng St. Martin ng [[Tours]] ni Haring [[Louis IX ng Pransiya]] na isang opisinang kanyang hinawakan hanggang sa mahalal na papa noong 1281. Noong 1259, siya ay hinirang sa konseho ng hari na gumagawa sa kanyang tagaingat ng dakilang selyo [[kansilyer ng Pranses]] na isa sa mga dakilang opiser ng sambahayan ng hari. Noong Disyembre 1261, ginawa siyang kardinal-pari ng bagong papang si [[Papa Urbano IV]] na may''[[Titular church|titulus]]'' ng simbahan ng St. Cecilia. Siya ay bumalik sa Pransiya bilang isang [[legato ng papa]] para kay Urbano IV at para sa kahalili nitong si [[Papa Clemente IV]] noong 1264&ndash;1269 at muli noong 1274&ndash;1279 sa ilalim ni [[Papa Gregorio X]]. Siya ay malalim na nasangkot sa mga negosiasyon para sa suporta ng papa para sa pagkuha ng korona ng [[Sicily]] ni [[Charles ng Anjou]]. Bilang legato, nangasiwa siya sa ilang mga [[synod]] tungkol sa reporma. Pagkatapos ng anim na buwan ng kamatayan ni [[Papa Nicolas III]] noong 1280, si [[Charles ng Anjou]] ay namagitan sa halalan ng pagkapapa sa [[Viterbo]] sa pamamagitan ng pagbilanggo sa dalawang mga impluwensiyal na Italyanongkardinal sa dahilang ang mga ito ay nakikialam sa eleksiyon. Sa kawalang pagsalungat ng mga ito, si Simon de Brion ay nagkakaisang hinalal na papa na kumuha ng pangalang Martin IV<ref>Popes [[Pope Marinus I|Marinus I]] and [[Pope Marinus II|Marinus II]], by an old error of the papal chancery, were counted as "Martins" II and III.( (''Encyclopaedia Britannica' 1911, ''s.v.'', "Brie")</ref> noong 22 Pebrero 1281.