Si '''Abu al-Walid Muhammad ibn Ahmad ibn Rushd''', na binabaybay din bilang '''abu-al-Walid Muhammad ibn-Ahmad ibn-Rushd''' o kaya '''{{transl|ar|DIN|ʾAbū l-Walīd Muḥammad bin ʾAḥmad bin Rušd}}''' ({{lang-ar|أبو الوليد محمد بن احمد بن رشد}}), at mas nakikilala bilang '''Ibn Rushd''' ({{lang-ar|ابن رشد}}) o sa Kanluranganyong Latin[[Latinisasyon bilangng mga pangalan|Latinisado]] ng kaniyang pangalan na '''Averroës''' ({{IPAc-en|icon|ə|ˈ|v|ɛr|oʊ|.|iː|z}}; April 14, 1126 – December 10, 1198) o '''Averroes''', ay isang ([[1126polimata]]-ng [[1198Muslim]]),ayna [[Al-Andalus|Andalusiano]] na namuhay sa isang namumukod-tanging kapanahunan sa [[kasaysayan]] intelektuwal ng [[Kanluraning Mundo]], kung kailan ang pagtuon sa mga larangan ng [[pilosopiya]] at [[teolohiya]] ay kumakaunti sa mundo ng mga [[Muslim]] at nagsisimula pa lamang na yumabong sa [[Kakristiyanuhan]]g [[Latin]]. Lumitaw at bumangon magmula sa ganitong mga kalagayang maputla ang mga pilosopong Muslim na Kastila, na ang [[hukom]] (hurista) at [[manggagamot]] na si Ibn Rushd ang naging itinuturing bilang ang pinakahuli at pinakamaipluwensiyang pilosopong Muslim, natatangi na para sa mga nakamana ng tradisyon ng pilosopiiyang Muslim sa Kanluran. Ang kaniyang maimpluwensiyang mga komentaryo at namumukod-tanging mga interpretasyon o pag-unawa hinggil kay [[Aristotle]] ay nakapagpanumbalik ng pagtuon ng mga paham na Pangkanluran sa sinaunang [[pilosopiyang Griyego]], bagaman ang halos karamihan sa kaniyang mga akda ay hindi pinapansin magmula noong ika-6 daantaon.
