Apostol Pablo: Pagkakaiba sa mga binago

Ayon sa {{bibleverse|Mga|Gawa|15:1-2}}, nagkaroon ng mahalagang pagpupulong sa pagitan ni Pablo at ng mga Pinuno ng [[Simbahan ng Herusalem]]. Ang pagpupulong na ito ay pinaniniwalaan ng mga skolar na ang parehong pangyayaring binanggit sa {{bibleverse||Galacia|2:1}}.<ref name="ODCC self"/> Ang mahalagang tanong na tinalakay sa pagpupulong na ito ay kung ang mga akay na [[hentil]] ay kailangang magpatuli. Ayon sa mga skolar, ang salaysay ng pagpupulong sa [[Sulat sa mga taga-Galacia]] ay sumasalungat sa salaysay ng [[Mga Gawa]]. Ayon sa {{bibleverse2||Galacia|2:2}}, si Pablo ay tumungong muli sa Herusalem pagkatapos ng 14 taon dahil sa isang pahayag na kanyang natanggap samantalang ayon sa {{bibleverse|Mga|Gawa|15:2}}, sina Pablo at kanyang mga kasama ay isinugo sa Herusalem ng mga kalalakihan. Ayon sa {{bibleverse2||Galacia|2:2}}, itinanghal ni Pablo ang ebanghelyo na kanyang ipinangaral sa mga hentil sa isang pribadong pakikipagpulong sa mga pinuno ng Simbahan ng Herusalem samantalang ayon sa {{bibleverse|Mga|Gawa|15:4}} ay kanyang iniulat ang lahat sa mga Simbahan, sa mga apostol at mga nakakatanda. Ayon sa Galacia 2:4, sa Herusalem, si Tito na kasama ni Pablo ay hindi napilit ng mga Hudyong-Kristiyano({{bibleverse|Mga|Gawa|15:5}}) sa Simbahan ng Herusalem na magpatuli nang malaman ng mga ito na si Tito ay hindi tuli. Inakusahan ni Pablo ang mga nasa Simbahan ng Herusalem na mga espiya na "hindi tunay" na kapatid na pumasok ng palihim at inangking siya ay hindi nagpailalim sa kanilang kagustuhan na magpatuli si Tito kahit sa isang sandali. Salungat dito, ayon sa {{bibleverse|Mga|Gawa|15:6}}, si [[Santiago ang Makatarungan]] na pinuno ng Simbahan ng Herusalem at hindi si Pablo ang nagpasya na huwag magpatuli ang mga hentil. Gayunpaman, pinagpasyahan ni Santiago na ang mga hentil ay kailangan pa ring sumunod sa ilang mga kautusan ni Moises gaya ng pag-iwas sa idolatriya(diyos-diyosan), pangangalunya, dugo at mga binigting hayop({{bibleverse|Mga|Gawa|15:19-25}}). Ang pagsunod sa mga kautusang ito ni Moises ay hindi binanggit sa Galacia at sa halip ay isinaad na ang tanging hiniling ng Simbahan ng Herusalem kay Pablo ay alalahanin ang mga mahihirap. Inangkin ni Pablo sa Galacia 2:7 na nakilala ng mga Pinuno ng Simbahan ng Herusalem na ang pangangaral sa mga hentil ay ipinagkaloob sa kanya at ang pangangaral sa mga Hudyo ay sa mga pinuno ng Herusalem. Walang binanggit sa Mga Gawa ng pagkilala ng pangangaral ni Pablo sa mga hentil ngunit sa halip ay inangkin sa {{bibleverse|Mga|Gawa|15:7}} na si Pedro ang pinili ng diyos upang mangaral sa mga hentil. Ayon sa {{bibleverse|Mga|Gawa|16:3-5}}, tinuli ni Pablo ang kanyang kasamang si Timoteo alang-alang sa mga Hudyo sapagkat nalalaman ng lahat na ang kaniyang ama ay isang Griyego. Sa pagtahak nina Pablo at Timoteo sa mga lungsod, kanilang ibinigay sa mga ito ang mga batas na pinagpasiyahan ng mga apostol at ng mga matanda sa Herusalem na kanilang dapat sundin. Gayunpaman, ayon sa {{bibleverse|Mga|Gawa|21:20-21}}, tinuturuan ni Pablo ang lahat ng mga Hudyo, na nasa mga hentil ng pagtalikod kay Moises na sinabi ni Pablo na huwag tuliin ang kanilang mga anak, ni mamuhay ng ayon sa mga kaugalian ng mga Hudyo. Ang pasya ni Santiago ng pagbabawal sa mga hentil ng dugo, binigting hayop at sa diyos-diyosan ay sinalungat ni Pablo sa {{bibleverse|1|Corinto|10:25}} at {{bibleverse|1|Corinto|8:4-8}}.