San Pedro: Pagkakaiba sa mga binago

Ang primasiya ni Pedro ang doktrinang pinaniniwalaan ng [[Simbahang Katoliko Romano]] na si Pedro ang pinaka-prominenteng apostol ni [[Hesus]] na ''prinsipe ng mga apostol'' at pinaboran ni Hesus. Dahil dito, ikinatwiran ng Romano Katoliko na si Pedro ay humawak ng isang unang lugar ng karangalan at autoridad. <ref>[[James Dunn (theologian)|Dunn, James D.G.]] ''The Canon Debate''. McDonald & Sanders editors, 2002, ch. 32, p. 577. "For ''Peter was probably in fact and effect the bridge-man'' (pontifex maximus!) ''who did more than any other to hold together the diversity of first-century Christianity.'' James the brother of Jesus, and Paul of Tarsus, the two other most prominent leading figures in first-century Christianity, were too much identified with their respective "brands" of Christianity, at least in the eyes of Christians at the opposite ends of this particular spectrum. But Peter, as shown particularly by the Antioch episode in {{Bibleref2|Galatians|2}}, had both a care to hold firm to his Jewish heritage - which Paul lacked - and an openness to the demands of developing Christianity, which James lacked. John might have served as a figure of the center holding together the extremes, but if the writings linked with his name are at all indicative of his own stance, he was too much of an individualist to provide such a rallying point. Others could link the developing new religion more firmly to its founding events and to Jesus himself. But none of them, including the rest of the twelve, seem to have played any role of continuing significance for the whole sweep of Christianity—though James the brother of John might have proved an exception had he been spared." [Italics original]</ref> Ikinakatwiran rin ng Simbahang Katoliko Romano na ang primasiya ni Pedro ay dapat lumawig sa [[Obispo ng Roma]] o Papa ng Romano Katoliko sa ibabaw ng ibang mga obispo ng Kristiyanismo sa pamamagitan ng doktrinang katoliko na [[paghaliling apostoliko]]. Gayunpaman, ang mga karamihan ng mga skolar ngayon ay naniniwalang ang mga papel ng mga ''Obispo'' sa mga simbahan ay nag-ebolb lamang sa mga kalaunang siglo ng Kristiyanismo. Ayon sa mga skolar, walang nagkakaisang pamayanang Kristiyano sa ilalim ng isang pinuno sa mga simbahang Kristiyano noong unang siglo. Ito ay lumitaw lamang noong ikalawang siglo CE.<ref name="Harris">[[Stephen L. Harris|Harris, Stephen L.]], ''Understanding the Bible.'' Palo Alto: Mayfield. 1985.</ref> Ang isang pangunahing debate sa pagitan ng mga Romano Katoliko at Protestante sa primasiya ni Pedro at ng papang Romano ay nakasentro sa {{bibleverse||Mateo|16:18}} kung saan sinabi ni [[Hesus]] kay Pedro na: "'' At sinasabi ko rin sa iyo: Ikaw ay Pedro. Sa ibabaw ng batong ito ay itatayo ko ang aking iglesiya. Hindi makakapanaig sa kaniya ang tarangkahan ng Hades.''" Ang talatang ito ay pinapakahulugan ng mga Romano Katoliko na sinasabi ni Hesus na itatag ang kanyang iglesia kay Pedro. Kanila ring inangkin na si Pedro ang ginawang pastol ng apostolikong kawan sa {{bibleverse||Juan|21:15-19}}. Sa Griyego ng {{bibleverse||Mateo|16:18}} na pinaniniwalaang orihinal na wika ng Bagong Tipan, ang pangalang ibinigay ni Hesus kay Simon ay ''petros'' ngunit kanyang tinukoy ang "bato(rock)" bilang ''petra''. Ayon sa ilang skolar, may pagtatangi sa pagitan ng dalawang mga salitang petra at petros na ang petra ay "bato(rock)" samantalang ang petros ay maliit na bato(pebble). Pinapakahulugan ng mga Protestante na ang "batong ito" ay hindi si Pedro kundi sa konpesyon ng pananampalataya ni Pedro sa mga nakaraang talata at kaya ay hindi naghahayag ng primasiya ni Pedro kundi ay naghahayag na itatayo ni Hesus ang kanyang simbahan sa pundasyon ng pahayag at konpesyon ng pananamapalataya ni Pedro na si Hesus ang Kristo. Gayunpaman, ang interpretasyong ito ay itinatakwil ng ilang mga skolar na Protestante gaya nina Blomberg at Carson. Ang ilang mga Protestante ay naniniwalang ang "batong ito" ay tumutukoy kay [[Hesus]] bilang reperensiya sa Deuteronomio 32:3-4, "Ang [[diyos]]...ang bato(rock), ang kanyang gawa ay sakdal" na kanila ring sinusuportahan ng mga talatang {{bibleverse|1|Corinto|10:4}} at {{bibleverse||Efeso|2:20}}. Ang {{bibleverse||Efeso|2:20}} ay nagsasaad na ang ''mga apostol'' ang saligan at hindi lamang ang ''isang'' apostol. Ang ilan ay nag-aangkin na ang mga susi sa {{bibleverse||Mateo|16:18}} ay hindi lamang ibinigay kay Pedro kundi sa lahat ng mga apostol ng magkakatumbas. Ang interpretasyong ay kanilang inangking tinanggap ng maraming mga ama ng simbahan gaya nina[[Tertullian]],<ref>"What, now, (has this to do) with the Church, and) your (church), indeed, Psychic? For, in accordance with the person of Peter, it is to spiritual men that this power will correspondently appertain, either to an apostle or else to a prophet." ''On Modesty''. Book VII. Chapter XXI</ref> [[Hilary of Poitiers]],<ref>"This faith it is which is the foundation of the Church; through this faith the gates of hell cannot prevail against her. This is the faith which has the keys of the kingdom of heaven. Whatsoever this faith shall have loosed or bound on earth shall be loosed or bound in heaven. This faith is the Father's gift by revelation; even the knowledge that we must not imagine a false Christ, a creature made out of nothing, but must confess Him the Son of God, truly possessed of the Divine nature."''On the Trinity''. Book VI.37</ref> [[John Chrysostom]],<ref>"For ([[John the Apostle|John]]) the Son of thunder, the beloved of Christ, the pillar of the Churches throughout the world, who holds the keys of heaven, who drank the cup of Christ, and was baptized with His baptism, who lay upon his Master’s bosom, with much confidence, this man now comes forward to us now"''Homilies on the Gospel of John.'' Preface to Homily 1.1</ref> [[Augustine]].<ref>"He has given, therefore, the keys to His Church, that whatsoever it should bind on earth might be bound in heaven, and whatsoever it should loose on earth might be, loosed in heaven; that is to say, that whosoever in the Church should not believe that his sins are remitted, they should not be remitted to him; but that whosoever should believe and should repent, and turn from his sins, should be saved by the same faith and repentance on the ground of which he is received into the bosom of the Church. For he who does not believe that his sins can be pardoned, falls into despair, and becomes worse as if no greater good remained for him than to be evil, when he has ceased to have faith in the results of his own repentance."''On Christian Doctrine'' Book I. Chapter 18.17 The Keys Given to the Church.</ref><ref>"...Peter, the first of the apostles, receive the keys of the kingdom of heaven for the binding and loosing of sins; and for the same congregation of saints, in reference to the perfect repose in the bosom of that mysterious life to come did the evangelist John recline on the breast of Christ. For it is not the former alone but the whole Church, that bindeth and looseth sins; nor did the latter alone drink at the fountain of the Lord's breast, to emit again in preaching, of the Word in the beginning, God with God, and those other sublime truths regarding the divinity of Christ, and the Trinity and Unity of the whole Godhead."''On the Gospel of John''. Tractate CXXIV.7 Abbé Guettée (1866). ''The Papacy: Its Historic Origin and Primitive Relations with the Eastern Churches'', (Minos Publishing; NY), p.175</ref><ref>"...the keys that were given to the Church..." ''A Treatise Concerning the Correction of the Donatists.'' Chapter 10.45</ref><ref>"How the Church? Why, to her it was said, "To thee I will give the keys of the kingdom of heaven, and whatsoever thou shall loose on earth shall be loosed in heaven, and whatsoever thou shall bind on earth shall be bound in heaven."''Ten Homilies on the First Epistle of John''. Homily X.10 cited in Whelton, M., (1998) Two Paths: Papal Monarchy - Collegial Tradition, (Regina Orthodox Press; Salisbury, MA), p28</ref> Tungkol sa interpretasyon ng {{bibleverse||Mateo|16:18-19}}, isinulat ni Jaroslav Pelikan na "Gaya ng pag-amin ngayon ng mga skolar na Romano Katoliko, ginamit ito ng sinaunang amang Kristiyano na si [[Cipriano]] upang patunayan ang autoridad ng obispo hindi lamang ng obispo ng Roma ngunit ng bawat obispo" na tumutukoy sa gawa ni Maurice Bevenot tungkol kay Cipriano. Bagaman sa 12 alagad, si Pedro ang nananaig sa mga unang kabanata ng [[Mga Gawa ng mga Apostol]], si [[Santiago na kapatid ng Panginoon]] ay ipinakitang pinuno ng Simbahang Kristiyano sa mga kalaunang kabanata ng Mga Gawa. Ang ilan ay nag-aangkin na mas nanaig sa ranggo si Santiago kesa kay Pedro dahil si Santiago ang huling nagsalita sa [[Konseho ng Herusalem]] sa {{bibleverse|Mga|Gawa|15:13-21}} na nagmumungkahing ito ang huling pagpapasya na pinagkasunduan ng lahat. Ang katusuan rin ni Santiago ay sinunod sa lahat ng mga Kristiyano sa Antioch na nagpapahiwatig na ang autoridad ni Santiago ay lagpas sa Herusalem. Gayundin, binanggit ni [[Apostol Pablo]] si Santiago bago kay Pedro at Juan nang tawagin ni Pablo ang mga ito na "''mga haligi ng simbahan''" sa {{bibleverse||Galacia|2:9}}. Ayon sa {{bibleverse||Galacia|2:11-13}}, sinunod ni Pedro ang kautusan ni Santiago na lumayo sa mga [[hentil]] at hindi lamang si Pedro kundi pati ang kasamang misyonaryo ni Pablong si Barnabas gayundin ang lahat ng mga Hudyo. Gayunpaman, ayon sa mga teologong Romano Katoliko, ang mga talatang {{bibleverse|Mga|Gawa|12:12-17}} at {{bibleverse||Galacia|1:18-19}} ay nagpapahiwatig na si Pedro ang pinuno ng simbahang Kristiyano at si Pedro ang humirang kay Santiago na pinuno nang siya ay lumisan sa Herusalem. Gayunpaman, ayon sa mga hindi naniniwala sa interpretasyong ito ng Romano Katoliko, kung ang pagkakahirang kay Santiago ay kinailangan sa paglisan ni Pedro sa Herusalem, bakit hindi kinilala si Pedro na pinuno sa [[Konseho ng Herusalem]] sa {{bibleverse|Mga|Gawa|15}}. Si Santiago ay nanatiling nasa papel ng pinuno kahit sa presensiya ni Pedro sa Konseho ng Herusalem sa Mga Gawa 15. Ayon sa propesor na si John Painter, mas malamang na ang talata ay nagsasaad na si Pedro ay nag-uulat lamang ng kanyang mga gawain sa kanyang pinunong si Santiago. Ang Galacia 1:18-19 ay hindi malinaw at maaaring pakahulugan upang suportahan ang parehong pananaw na si Santiago o Pedro ang pinuno ng Simbahang Kristiyano sa Herusalem. Gayunpaman, ang katotohanang si Santiago ay binanggit maliban sa ''iba'' pang mga apostol ay nagpapakitang si Santiago ay napakahalaga para kay Pablo. Ayon kay [[Eusebio ng Caesarea]], si Santiago ang unang obispo o patriarka ng Simbahang Kristiyano sa Herusalem.

[[Kategorya:Mga pinuno sang pananampalatayarelihiyon]]