Wikang Aleman: Pagkakaiba sa mga binago

Ang Aleman ay nagsimulang kaisa ng wika ng mga Frangko noong panahonpanahong namagkasanib ang [[Pransya]] at Alemanya ay magkasanib sa ilalim ni [[Carlos ang Dakila]], bandang Gitnang Panahon. Noong [[ika-12 dantaon]], ito ay naging wikang pampangasiwaan at pampamahalaan ang Aleman sa lupaing kilala ngayon bilang Alemanya. Nagsimula itong maiba sa wika ng mga Prangko sa bandang Timog (Pransya) at ang mga taong di-Prangko, tulad ng Alemannen, Bayern, Sachsen, at Thüringen. Pagkatapos ng mahaba-habang panahon, ang Aleman ay nahati sa dalawang uri: ang Plattdeutsch (Mababang Aleman) at ang Hochdeutsch (Mataas na Aleman). Ang katawagankatawagang ito ay hango sa antas o taas ng kalupaankalupaang kinalalagyan ng mga gumagamit, ayon sa antas ng tubig-dagat. Dahil dito, ang Olandes ay tinawag na Mababang Aleman at ang Aleman ay Mataas na Aleman o payak na Aleman.

Aleman. Isinalin niya mula sa ''[[Latin]]'' ang Bibliya na gamit ng simbahang kristyano- ang Bagong Tipan (1521) at ang Lumang Tipan (1534).Dahil dito, naging malawakan ang pagkakilala at paggamit sa wika. Ang pagyabong at pag-unlad ng Aleman ay naaayon sa sumusunod na panahon: 1] 750- 1050-- Althochdeutsch (Matandang mataas na Aleman); 2] 1050- 1350-- Mittelhochdeutsch ( Gitnang mataas na Aleman; 3] 1350- 1650--Fruhneuhochdeutsch(Maagang bagong mataas na Aleman; mulang 1650-- Neuhochdeutsch (Bagong mataas na Deutsch). Mula dito, nabuo ang modernong Aleman.