Hudyong Kristiyano: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
Atn20112222 (usapan | ambag) No edit summary |
Atn20112222 (usapan | ambag) No edit summary |
||
Linya 4:
Ayon sa dating propesor ng Historikal na Teolohiya [[Oxford University]] na si [[Alister McGrath]], ang unang siglong mga "Hudyong Kristiyano" ay buong matapat na mga relihiyosong Hudyo. Sila ay iba mula sa mga ibang Hudyo sa kanilang panahon sa kanilang pagtanggap kay Hesus bilang [[mesiyas]] na itinakwil at hanggang sa kasalukuyan ay itinatakwil ng mga Hudyo na mesiyas. <ref>McGrath, Alister E., Christianity: An Introduction. Blackwell Publishing (2006). ISBN 1-4051-0899-1. Page 174: "In effect, they [Jewish Christians] seemed to regard Christianity as an affirmation of every aspect of contemporary Judaism, with the addition of one extra belief — that Jesus was the Messiah. Unless males were [[Circumcision controversy in early Christianity|circumcised]], they could not be [[Salvation|saved]] (Acts 15:1)."</ref>
Habang ang [[Kristiyanismo]] ay lumalago sa buong daigdig na [[hentil]] noong mga simulang siglo CE, ang mga Hudyong Kristiyano ay humiwalay mula sa kanilang mga pinagmulang Hudyo.<ref>[http://books.google.ca/books?id=7LfL6E50ZWgC&pg=PA21&dq=%22who+were+the+Jewish+christians+%22+%22law+of+moses%22&cd=1#v=onepage&q=%22who%20were%20the%20Jewish%20christians%20%22%20%22law%20of%20moses%22&f=false Keith Akers, ''The lost religion of Jesus: simple living and nonviolence in early Christianity'', Lantern Books, 2000] p. 21</ref><ref>Wylen, Stephen M., ''The Jews in the Time of Jesus: An Introduction'', Paulist Press (1995), ISBN 0-8091-3610-4, Pp 190-192.; Dunn, James D.G., ''Jews and Christians: The Parting of the Ways, A.D. 70 to 135'', Wm. B. Eerdmans Publishing (1999), ISBN 0-8028-4498-7, Pp 33–34.; Boatwright, Mary Taliaferro & Gargola, Daniel J & Talbert, Richard John Alexander, ''The Romans: From Village to Empire'', Oxford University Press (2004), ISBN 0-19-511875-8, p. 426.;</ref> Sa simula ay nanatili silang malakas sa kabila ng mga pag-uusig mula sa mga opisyal ng Templo sa Herusalem at bumagsak sa bilang noong [[Mga digmaang Hudyo-Romano]] (66-135 CE) at papataas na [[anti-Hudaismo]] na marahil ay mahusay na kinakatawan ni [[Marcion]] (c. 150 CE). Dahil sa pag-uusig ng sektang Ortodoksiyang Kristiyano mula sa panahon ni Emperador [[Constantino I]] noong ika-4 siglo CE, ang mga Hudyong Kristiyano ay tumakas sa mga labas na hangganan ng Imperyo Romano.<ref>[[Hans Küng|Küng, Hans]] (2008), "Islam: Past, Present and Future" (One World Publications)</ref> Sa loob ng [[Imperyo Romano]], ang sektang Ortodoksiyang Kristiyano ay nanaig at pinanaigan ng mga [[hentil]](hindi Hudyo). Ang Ortodoksiyang Kristiyanismo ang bersiyon ng Kristiyanismo na naging opisyal na relihiyon ng Imperyo Romano. Ang katagang "Mga Hudyong Kristiyano" ay maaaring tumukoy sa mga [[Mga Ebionita]], [[Nazareno (sekta)|Nazareno]] at iba pang mga pangkat. Nauugnay sa mga pangkat na ito ang mga pragmento ng mga sipi mula sa mga ebanghelyong hindi naging bahagi ng Kanon na katoliko na tinutukoy bilang [[mga Ebanghelyong
==Mga sanggunian==
{{reflist}}
| |||