Deogracias Rosario: Pagkakaiba sa mga binago

Content deleted Content added
Elton (usapan | ambag)
m Inalis ang binago ni 49.144.250.216, ibinalik sa huling bersyon ni 112.198.82.165
No edit summary
Linya 1:
{{Unreferenced|date=Hunyo 2008}}
Si '''Deogracias A. Rosario Cruz ng katoliko o kwentas''' ay isinilang sa Tondo, [[Maynila]] noong [[Oktubre 17]], [[1894]]. Nagsimulang magsulat noong [[1915]] sa ''Ang Demokrasya''. Taong [[1917]] naman ng magsimula siyang sumulat sa ''Taliba''.
 
Naging Pangulo siya ng ''Samahang Ilaw at Panitik'', ''Kalipunan ng mga Kuwentista'' at ''Kalipunan ng mga Dalubhasa ng Akademya ng Wikang Tagalog''. Siya ang kinilalang ''Ama ng Maikling Kuwentong Tagalog''. Ayon sa mga kritiko, siya ang nagbigay ng tiyak na anyo sa maikling katha bilang isang uri ng kathang pampanitikan. Nakita sa kanyang mga akda ang palatandaan ng paghihimagsik sa kinamulatang tradisyon ng maikling kuwento.
Sa ginawang pagsusuri ni Dr. [[Genoveva Edroza Matute]], guro at kwentista sa mga akda ni Deogracias A. Rosario ay ganito ang kanyang sinabi: <blockquote>
''"Kadalasang ginagamit niya (Deogracias A. Rosario) bilang pangunahing tauhan ang mga alagad ng sining, bohemyo at kabilang sa mataas na lipunan; maliban sa ilan, iniiwasan niyang gumamit ng mga tauhang galing sa masa; at paulit-ulit na lumilitaw sa kanyang mga akda ang mga tauhang galing sa ibang bansa, ngunit sa pagbabalik sa tinubuang lupa ay nagiging makawika at makabayan"''.
</blockquote>
</blockq''Ang Dalagang Matanda'', ''Manika ni Tadeo'', ''Aloha'', ''Bulaklak ng Bagong Panahon'' at iba pa. Ang pinaka-obra maestra ni Rosario ay ang ''Aloha'' na kasama sa katipunang ''50 Kwentong Ginto ng 50 Batikang Kwentista''.
 
</blockqAng ilan sa kanyang mga akda ay ''Ako'y Mayroong Isang Ibon'', ''Ang Dalagang Matanda'', ''Manika ni Tadeo'', ''Aloha'', ''Bulaklak ng Bagong Panahon'' at iba pa. Ang pinaka-obra maestra ni Rosario ay ang ''Aloha'' na kasama sa katipunang ''50 Kwentong Ginto ng 50 Batikang Kwentista''.
 
Binawian ng buhay si Deogracias A. Rosario sa gulang na 42 noong [[Nobyembre 26]], [[1936]].
Line 23 ⟶ 25:
Naging myembro rin si Rosario ng iba't ibang asosasyon ng mga manunulat. Kabilang dito ay ang Kalipunan ng mga Kuwentista, Aklatang Bayan, Katipunan ng mga Dalubhasa at ang Akademya ng Wikang Tagalog. Nagsilbi siya bilang pangulo ng Ilaw at Panitik, na may mga prominenteng kasapi tulad nina T.E. Gener, Cirio H. Panganiban, at Jose Corazon de Jesus.
 
'''Mga Ilang Akda'''<br />
#Dahil sa Pag-ibig<br />
#Ang Anak ng Kanyang Asawa<br />
#Ang Manika ni Takeo<br />
#Walang Panginoon<br />
#Dalawang Larawan<br />
#Ang Geisha<br />
#Bulaklak ng Inyong Panahon<br />
#Mga Rodolfo Valentino<br />
 
Gumawa rin siya ng mga salin tulad ng:<br />Ang Puso ng Geisha<br />Ang Mapaghimagsik
#Ang Puso ng Geisha
#Ang Mapaghimagsik
 
Nagsulat din si Rosario ng mga titik tae sa Tagalog ng ilang mga awit na binuo nina Nicanor Abelardo at Francisco Santiago. Kabilang sa mga kanta na ito ay ang “Mutya ng Pasig”, “Dignity of Labor”Lobot” (tagalog na bersyon), “Cancion Filipino”, “Sakali Man”, “Alma Mater Commencement Exercise” at “The Piece of Night”.
 
'''Mga Gantimpala'''<br />
Pinangalanan ni Teodoro A. Agoncillo ang kanyang akda na, “Mayroon Akong Isang Ibon”, bilang isa sa pitong pinakamagandang maikling kwento na naisulat sa panahon ng Amerikano, noong 1932. Isang taon matapos nito, siya ang idineklarang pinakamagaling na manunulat ng maikling kwento para sa akda niyang “Aloha”“Aloha,aloha”.