Albert Einstein: Pagkakaiba sa mga binago

Noong 1906, si Einstein ay naiangat sa ikalawang klaseng teknikal na tagasuri. Noong 1908, si Einstein ay nabigyan ng lisensiya sa [[Bern]], [[Switzerland]] bilang [[Privatdozent]]. Sa mga panahong ito, inilarawan ni Einstein kung bakit bughaw ang kalangitan sa kanyang papel na "Ukol sa phenomenon ng kritikal na opalensensiya" kung saan ipinapakita ang pagsasamang epekto ng paghahasik ng liwanag sa pamamagitan ng indibidwal na mga [[molekula]] sa [[atmospero]]. Noong 1911, si Einstein ay naging unang katulong na propesor sa Unibersidad ng Zurich at kalaunan ay naging ganap na propesor sa seksiyon ng lenggwaheng [[Aleman]] ng [[Charles Universidad ng Prague]]. Habang nasa [[Prague]], si Einstein ay naglathala ng isang papel na tumatawag sa mga astronomo na subukin ang dalawang prediksiyon ng kanyang [[Teoriyang pangkalahatang relatibidad|teoriya ng relatibidad]]: ang pagkababaluktot ng liwanag sa [[grabitasyon]]al na field na masusukat sa isang [[eklipseng solar]]; at ang [[pulangpaglipat]](redshift) ng mga linyang solar spektral relatibo sa mga linyang spektral na nalilikha ng ibabaw ng Mundo. Isang astronomo na nagngangalang Erwin Freundlich ang nagsimulang makipagtulungan kay Einstein at umalerto sa ibang mga astronomo sa buong mundo tungkol sa pagsubok astronimikal ng teoriya ni Einstein. Noong 1912, si Einstein ay bumalik sa Zurich upang maging ganap na propesor sa ETH Zurich. Noong panahong iyon, siya'y malapit na nakipagtulungan sa matematikong si Marcel Grossmann na nagpapakilala sa kanya sa [[Heometriyang Riemannian]]. Noong 1912, sinimulang tawagin ni Einstein ang panahon(time) bilang ikaapat na [[dimensyondimensiyon]] (bagaman naunang nagawa ito ni [[H.G. Wells]] sa akdang The Time Machine noong 1805).