Jose P. Laurel: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
m Ibinalik ang mga pagbabago ni 112.207.206.188 (Usapan) patungo sa huling rebisyon ni 203.87.162.69 |
|||
Linya 30:
Pagkatapos ay, Hinirang na Kalihim Panloob ni Gob. Hen. [[Wood]] noong [[1923]] at naging Associate Justice noong [[1935]]. Nanungkulan siya bilang Pangulo ng [[Kataas-taasang Hukuman]] nang sumiklab ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig at itinalaga siyang Kalihim ng Katarungan ni [[Manuel L. Quezon|Quezon]] bago lumisan. Pinili si Laurel ng mga [[Hapon]] upang magsilbing pangulo ng Ikalawang Republika ng Pilipinas. Pinangalagaan niya ang kapakanan ng bansa sa gitna ng mga kalupitan ng mga Hapon. Ibinilanggo siya bilang "collaborator" pagkaraan ng digmaan ngunit pinalaya ni Pangulong [[Manuel Roxas|Roxas]] noong [[1948]]. Noong [[Nobyembre 6]], [[1959]], namatay si Laurel sa grabeng atake sa puso at istrok.
==Talambuhay==
Si José Paciano Laurel y García ay ipinanganak noong Marso 9, 1891 sa bayan ng [[Tanauan]], [[Batangas]]. Ang kanyang ama ay sina Sotero Laurel, Sr. na isang opisyal ng pamahalaang rebolusyonaryo ni [[Emilio Aguinaldo]] at lumagda sa [[Saligang Batas ng Malolos]] noong 1898. Ang kanyang ina ay si Jacoba García. Habang isang tinedyer, si Jose Laurel ay kinasuhan ng pagtatangkang pagpatay ng katunggaling manliligaw ng kanyang kasintahan gamit ang isang kutsilyo. Habang nag-aaral, nangatwiran siya para sa kanyang sarili at napawalang sala. Nagtapos siya ng batas sa Unibersidad ng Pilipinas Kolehiyo ng Batas noong 1915 kung saan siya nag-aral sa ilalim ni Dekano [[George A. Malcolm]] na kanyang hinalinhan sa Korte Suprema ng Pilipinas. Nakamit niya ang Master of Laws degree mula sa Unibersidad ng Santo Tomas noong 1919 at pagkatapos ay pumasok sa Yale Law School kung saan siya nagtapos ng Doktorado ng Batas.
Noong 1911 ay pinakasalan niya si [[Paciencia Hidalgo]] at nagkaroon sila ng 9 na anak.
==Serbisyong publiko==
| |||