Lev Šestov: Pagkakaiba sa mga binago

::''Because Fate^''1'' holds no prize to crown success;

<font size=-1>¹ sinasaling ''Tadhana'' sa artikulong ito</font>

Ang itong karanasan ng kawalan-ng-pag-asa ang inilalarawan ni Šestov bilang ang kawalan ng mga Katiyakan, ng kalayaan, at ng kahulugan sa buhay. Ang ugat ng kawalan-ng-pag-asang ito ay ang kanyang madalas na tinatawag na “Pangangailangan”, pati na rin ang “Rason”, “Idealismo”, at “Tadhana”: isang espesifikong pamamaraan ng pag-iisip (but at the same time also a very real aspect of the world) na isinasailalim ang buhay sa mga idea, konseptong abstrakto, at mga heneralisasyon na pumapatay dito dulot ng pagdi-i-''ignore''pagpansin ng Tadhana ng pagkawalang-katulad (''uniqueness'') at pagkabuháy (''livingness'') ng realidad.

Ang Rason, ayon kay Šestov, ang pagsunod at pagtanggap sa mga Katiyakan na nagsasabi sa tao na ang lahat ng mga bagay-bagay ay eternal at di-nababago at na ang mga ibang bagay ay imposible at hindi magpakailanmang makakamit. Dahil dito, ang pilosopiya ni Šestov ay isang anyo ng “[[irrasyonalismo]]”, bagaman mahalagang punahin na hindi tinututulan ni Šestov ang rason, o pangkalahatan ang syensya, kundi lamang ang [[rasyonalismo]] at [[syentismo]]—ang tendensyang ituring ang rason bilang isang parang omnissyente at omnipotenteng dyos na nasasapat na ito alang-alang sa sarili nito. Isa rin itong anyo ng ''[[indibidwalismo'']]: hindi maaaring maredusi ang tao sa mga idea, mga estrukturang panlipunan, o kaisahang mistiko. Ayon dito, likas at di-magbabago na ang tao ay mag-isa sa kanyang pagdurusa at na sya ay hindi matutulungan ng mga iba o ng pilosopiya.