Sa kasayasayan ng [[Kristiyanismo]], ang '''Unang Pitong Konsehong EkumenikalKonsilyo''' mula sa [[Unang KonsehoKonsilyo ng Nicaea]] (325 CE) hanggang sa [[Ikalawang KonsehoKonsilyo ng Nicaea]](787 CE) ay kumakatawan sa pagtatangka ng pag-abot sa isang kasunduang [[ortodoksiya]] at upang itatag ang isang nagkakaisang [[sangkakristiyanuhan]] (christendom) bilang [[estadong simbahan ng Imperyong Romano]]. Ang [[Silangang Ortodokso]], [[Romano Katolisismo]], at [[Anglikano]] ay lahat nag-aangkin na ang kanilang kaparian ay bumabakas sa [[paghaliling apostoliko]] pabalik sa yugtong ito at sa sinaunang yugtong tinatawag na [[Sinaunang Kristiyanismo]]. Gayunpaman, ang mga pagkakasira ng pagkakaisa na umiiral pa rin hanggang sa kasalukuyan ay nangyari kahit sa yugtong ito. Tinatanggap ng [[Assyrian Church of the East]] ang unang dalawang konseho ngunit itinatakwil ang ikatlo, ang [[Unang Konseho ng Efeso]](431 CE). Ang [[Konsehong Quinisext]](692 CE) na nagtangkang itatag ang [[Pentarkiya]] at pangkalahatang hindi itinuturing na isa sa unang pitong konsehong ekumenikal <ref>[http://www.ccel.org/ccel/schaff/npnf214.xiv.ii.html Schaff's ''Seven Ecumenical Councils: Introductory Note to Council of Trullo'']: "From the fact that the canons of the Council in Trullo are included in this volume of the Decrees and Canons of the Seven Ecumenical Councils it must not for an instant be supposed that it is intended thereby to affirm that these canons have any ecumenical authority, or that the council by which they were adopted can lay any claim to being ecumenical either in view of its constitution or of the subsequent treatment by the Church of its enactments."</ref> ay hindi tinatangap ng Romano Katoliko<ref>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/487431/Quinisext-Council Encyclopædia Britannica "Quinisext Council"]. ''[[Encyclopædia Britannica]]''. Retrieved February 14, 2010. "The [[Western Christianity|Western Church]] and the [[Pope]] were not represented at the council. [[Justinian II|Justinian]], however, wanted the Pope as well as the [[Eastern Christianity|Eastern bishops]] to sign the canons. [[Pope Sergius I]] (687–701) refused to sign, and the canons were never fully accepted by the Western Church".</ref> na tumuturing rin na marami pang mga konsehong ekumenikal pagkatapos ng unang pitong ito. Ang panahong ito ay nagsisimula sa Unang Konseho ng Nicaea na naghayag ng [[Kredong Nicene]] na nasa orihinal na anyo nito at bilang binago ng Unang Konseho ng Constanstinople noong 381 ay nakikita bilang sukatan ng [[ortodoksiya]] sa doktrina ng [[Trinidad]]. Sa puntong ito, bagaman ang mga emperador ay tumigil nang tumira sa Romano, ang simbahan sa siyudad ay nakikita bilang una sa mga iglesia<ref name="CC">[[Will Durant|Durant, Will]]. Caesar and Christ. New York: Simon and Schuster. 1972</ref> Noong 330, itinatag ni [[Constantine I and Christianity|Constantine]] ang kanyang "Bagong Roma" na naging [[Constantinople]] sa [[Silangang Imperyong Romano]]. Ang lahat ng mga pitong konseho ay idinaos sa Silangan sa Anatolia at Constantinople.
