Ang historical method ay binubuo ng mga pamamaraan at patnubay kung paano ang mga historyador ay gumagamit ng mga primary source at iba pang katunayan para magsaliksil at magsulat ng kasaysayan.
Si [[:en:Herodotus|Herodotus]] ng [[:en:Halicarnassus|Halicarnassus]] (484 BC – ca.425 BC)<sup>[[:en:History#cite_note-lamberg-karlovsky-p5-27|[27]]]</sup> ay malawakang itinuturing na "Ama ng Kasaysayan". Gayon pa man, ang kaniyang kontemporaryo na si [[:en:Thucydides|Thucydides]] (ca. 460 BC – ca. 400 BC) isay credited withsa havingpagkakaroon firstng approachedkauna-unahang historymahusay with a well-developedna historical method in hissa workkaniyang theakdang ''[[:en:History_of_the_Peloponnesian_War|HistoryKasaysayan ofng theDigmaang Peloponnesian War]]''. Thucydides,Hindi tulad unlikeni Herodotus, regardedtinuring historyni asThucydides beingang thekasaysayan productbílang ofprodukto theng choicesmga andpagpili actionsat ofginawa humanng beingsmga tao, andat lookedtiningnan atdin niya ito bílang [[:en:Causality|causesanhi andat effectbunga]], rathersa thanhalip asna theresulta result ofng divine intervention.<sup>[[:en:History#cite_note-lamberg-karlovsky-p5-27|[27]]]</sup>Sa In hiskaniyang historical method, binigyang-diin ni Thucydides emphasizedang chronologykronolohiya, aang neutral point of view, andat thatna theang humanmundo worldng wasmga thetao resultay ofbunga theng actionsmga ofginawa humanng beingsmga tao. GreekTinuturing historiansdin alsong viewedmga historyGriyegong ashistoryador ang kasaysayan bílang [[:en:Historic_recurrence|cyclicalsikliko]], withat ang mga pangyayari ay umuulit eventslámang regularlynang recurringumuulit.<sup>[[:en:History#cite_note-lamberg-karlovsky-p6-28|[28]]]</sup>
== Etimolohiya ==
Linya 27:
Sa karamihan din ng mga bansa, ang mga pangkasaysayang teksbuk ay iniisponsor ng pambansang pamahalaan at isinusulat nang nakasensor at kadalasa'y ipinakikita lámang ang mga kabutihang inambag ng bansa nito sa kasaysayan. Halimbawa, sa bansang Hapón, hindi binabanggit ang [[:en:Nanking_Massacre|Masaker sa Nanking]] sa mga teksbuk at ang buong Ikalawang Digmaang Pandaigdigis ay pahapyaw lang na itinuturo. Naging polisiya rin sa mga bansang komunista na ipresenta lámang ang rigid na Marxist historiography.<sup>[[:en:History#cite_note-68|[68]]][[:en:History#cite_note-69|[69]]]</sup>
Sa ika-21 siglong Alemanya, ang kurikulum ng kasaysayan ay kinokonrtolkinokontrol ng labing-anim na estado, andat is characterized not by superpatriotism but rather by anmailalarawang "almost pacifistic and deliberately unpatriotic undertone" andat reflectssumasalamin sa "principles formulated by international organizations such as UNESCO or the Council of Europe, thus oriented towards human rights, democracy and peace." Theat hindi ng superpatriotism. resultAng isresulta thatay "German textbooks usually downplay national pride and ambitions and aim to develop an understanding of citizenship centredcentered on democracy, progress, human rights, peace, tolerance and Europeanness."
