Ang mga tradisyonal na sining Hapones ay kinabibilangan ng mga kasanayang seramiko, textile, lacquerware, mga espada at mga manika; mga pagganaap ng [[bunraku]], [[kabuki]], [[noh]], pagsasayaw at [[rakugo]]; gayundin ang seremonya ng tsaa, ikebana, martial arts, kaligrapiya, [[origami]], [[onsen]], [[Geisha]] at mga laro.
=== Panitikan ===
Ang pinakamaagang mga akda ng panitikang Hapones ay kinabibilangan ng mga kronikang [[Kojiki]] at [[Nihon Shoiki]] at antolohiyang tulang [[Man'yōshū]] na mula ika-8 siglo at isinulat sa karakter na Tsino. Sa maagang [[panahong Heian]], ang mga sistema ng ponograma na kilala bilang kana ([[Hiragana]] at ([[Katakana]]) ay binuo. Ang [[Kuwento ng Tagaputol ng Kawayan]] ay itinuturing na pinakamatandang salaysay na Hapones. Ang salaysay ng buhay sa korte na Heian ay ibinigay sa [[Makura no Sōshi]] ni [[Sei Shōnagon]] samantalang ang [[Ang Kuwento ni Genji]] ni [[Murasaki Shikibu]] ay kadalasang inilalarawan bilang ang kauna unahang nobel sa mundo. Noong [[panahong Edo]], ang [[chōnin]] o mga taong bayan ang naging mga manunulat at mambabasa sa halip na ang aristokrasyong samurai. Ang kasikatan ng mga akda ni [[Saikaku]] halimbawa ay naghahayag ng pagbabago sa mambabasa at manunulat samantalang muling binuhay ni [[Bashō]] ang tradisyong tula ng [[Kokinshū]] sa kanyang haikai (haiku). Ang [[panahong Meiji]] ay nakakita ng pagbagsak ng mga anyong panitikang tradisyonal. Sina [[Natsume Sōseki]] at [[Mori Ōgai]] ang mga unang modernong nobelista ng Hapon na sinundan nina [[Ryūnosuke Akutagawa]], [[Jun'ichirō Tanizaki]], [[Yukio Mishima]] at [[Haruki Murakami]]. Ang mga manunulat na sina [[Yasunari Kawabata]] at [[Kenzaburō Ōe]] ay nagwagi ng [[Gantimpalang Nobel sa Panitikan]] noong 1968 at 1994.
