Ang ''atlatl'' (sibat-tagahagispanghagis) ay ipinakilala sa rehiyong Maya ng Teotihuacan sa Maagang Klasiko. Ito ay isang 0.5 metrong (1.6 tp) mahabang patpat na may kutab sa dulo na humawak ng isang suligi o sihang. Ang patpat ay ginamit upang ilunsad ang misil na may higit pang lakas at katumpakan kaysa sa maaaring maganap sa pamamagitan lang ng simpleng pagtapon nito gamit lang ang braso. Katibayan sa anyo ng mga batong mga punto ng talim ay nabawi mula sa Aguateca na nagpapahiwatig na mga suligi at mga sibat ang pangunahing sandata ng Klasikong Mayang mandirigma. Ang karaniwang mga tao ang gumagamit ng mga sumpit sa digmaan, na nagsisilbi rin bilang kanilang pangangasong armas. Ang pana at tunod ay isa pang sandata na ginamit ng mga sinaunang Maya para sa parehong digmaan at pangangaso. Kahit naroroon sa rehiyon Maya sa Klasikong panahon, ang paggamit nito bilang isang sandata ng digmaan ay hindi napaboran; hindi ito naging isang pangkaraniwang armas hanggang sa tapos-Klasiko.
