Romeo at Julieta: Pagkakaiba sa mga binago

Content deleted Content added
No edit summary
Tatak: Binago sa mobile Pagbabago sa web gamit mobile
Linya 10:
Ang ''Romeo at Julieta'' ay kabilang sa isang tradisyon ng kalunus-lunos na mga [[Romansa (pag-ibig)|romansa]] na nagmula pa sa [[sinaunang kasaysayan]]. Nakabatay ang balangkas ng kuwentong ito mula sa isang kuwentong [[Italyano]], na isinalinwika upang maging [[taludtod]] bilang ''[[The Tragical History of Romeus and Juliet]]'' (Ang Kalunus-lunos na Kasaysayan nina Romeus at Julieta) ni [[Arthur Brooke (makata)|Arthur Brooke]] noong 1562 at muling isinalaysay na nasa anyong [[tuluyan]] o prosa sa ''Palace of Pleasure'' (Palasyo ng Kaluguran) ni [[William Painter (may-akda)|William Painter]] noong 1567. Marami ang naging panghihiram ni Shakespeare magmula sa dalawang mga kuwentong ito, subalit upang mapalawig ang balangkas ng kuwento, nagpaunlad siya ng mga tauhang pangsuporta, partikular na sina [[Mercutio]] at [[Konde Paris|Paris]]. Pinaniniwalaang naisulat sa pagitan ng 1591 at ng 1595, ang dula ay unang nailathala sa bersiyong ''[[quarto]]'' noong 1597. Ang tekstong ito ay mababa ang kalidad, at itinama ito sa sumunod na mga edisyon, na nagpalapit dito sa orihinal ni Shakespeare.
 
Ang paggamit ni Shakespeare ng [[kayariang pangdrama]], natatangi na ang mga pampagara na katulad ng pagpapalitan ng komedya at ng trahedya upang mapataas ang [[tensiyon]], ang kaniyang pagpapalawig ng mga tauhang hindi pangunahin, at ang kaniyang paggamit ng kabahaging mga balangkas upang magayakan ang kuwento, ay napuri bilang isang maaagang tanda ng kaniyang kasanayanang pangdrama. Ang dula ay nagtatalaga ng iba't ibang mga anyong pampanulaan sa iba't ibang mga tauhan, na paminsan-minsang binabago ang anyo habang umuunlad ang tauhan. Halimbawa na ang pagiging mas bihasa ni Romeo sa [[sonata]] habang tumatagal ang dula.GWAPA KO HAHAHAHAHAHAHAHA
 
== Mga sanggunian ==