Chiune Sugihara: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
nag-ayos ng ispeling, puna: "Tsino" > "Intsik" |
|||
Linya 15:
{{Napiling artikulo}}
{{Japanese name|Sugihara}}
Si '''Chiune Sugihara''' ([[wikang Hapon|Hapones]]: 杉原千畝, ''Sugihara Chiune''; 1 Enero 1900 – 31 Hulyo 1986) ay isang diplomatang [[Hapones]], na naglingkod bilang isang Pangalawang Konsul para sa Imperyong Hapones sa [[Litwaniya]]. Daglian pagkaraan ng Pananakop sa
== Unang bahagi ng
Ipinanganak si Chiune Sugihara noong 1 Enero 1900, sa Yaotsu, isang
Noong 1912, nagtapos siya ng may mga karangalan mula sa Paaralang Furuwatari, at pumasok sa
==Tanggapan ng Ugnayang Panlabas sa Manchuria==
Nang magsilbi si Sugihara sa Tanggapan ng Ugnayang Panlabas sa Manchuria, nakilahok siya sa pakikipag-usap sa [[Unyong Sobyet]] hinggil sa Dulong Silangang Daanang Riles ng Tsina (Riles ng Hilagang Manchuria). Nagbitiw siya mula sa tungkulin
==Sa
Noong 1939, naging pangalawang-konsul siya ng Konsuladong Hapones sa Kaunas, [[Litwaniya]]. Isa pa sa kaniyang mga tungkulin ang mag-ulat ukol sa mga kilos ng mga Sobyet at mga Aleman.
Sinasabing nakiisa si Sugihara sa intelihensiya ng Polonya, bilang bahagi ng isang mas malaking planong pakikiisa ng mga Hapones at mga Polako.<ref>Palasz-Rutkowska, Ewa. Panayam sa Asyatikong Lipunan ng Hapon (''Asiatic Society of Japan''), Tokyo, noong 1995; [http://www.tiu.ac.jp/~bduell/ASJ/3-95_lecture_summary.html "Polish-Japanese Secret Cooperation During World War II: Sugihara Chiune and Polish Intelligence,"] ''The Asiatic Society of Japan Bulletin,'' Marso-Abril 1995.</ref> Hindi pa rin malinawa ang mga detalye, ngunit pagkaraan ng pananakop na isinagawa ng mga Sobyet sa Lithuani noong 1940, maraming mga [[Hudyo]]ng tumatakas sa panganib mula sa [[Polonya]] (mga Hudyong Polako), maging mga Hudyong Litwaniyano ang sumubok na makakuha ng bisa para makalabas ng bansa. Kapag walang mga bisa, mapanganib ang maglakbay at imposibleng makakita ng mga bansang gustong magbigay ng mga ito. Daan-daang mga Hudyong ibig tumakas ang pumunta sa konsuladong Hapones sa Kaunas, na sumusubok humingi ng bisa patungong Hapon. Nagbigay ng ilan ang konsul ng [[Nederland]] na si Jan Zwartendijk na may opisyal na pangatlong destinasyon patungong Curaçao, isang pulong [[Karibe]] at kolonyang Olandes na hindi nangangailangan ng bisa para makapasok, o Guianang Olandes (na, nang lumaya, naging [[Suriname]]). Noong panahong iyon, itinakda ng pamahalaang Hapones na magbigay lamang ng mga bisa sa mga nagdaan na sa nararapat na prosesong pang-imigrasyon at may sapat na pondong pananalapi. Karamihan sa mga ibig lumikas ang hindi nakatupad sa mga panuntunang ito. May pagsunod sa tungkuling kinausap ni Sugihara ang Ugnayang Panlabas ng Hapon ng may tatlong ulit para makatanggap ng mga kautusan.
Mula Hulyo 31 hanggang 28 Agosto 1940, nagsimulang magbigay ng mga bisa si Sugihara sa sarili niyang pagkukusa, makaraang kausapin ang kaniyang mag-anak. Maraming
Pinagtatalunan kung gaano karami ang kabuoang bilang ng mga Hudyong nasagip ni Sugihara, magmula sa mga 6,000 to 10,000; mas malamang, nasa gitna nito ang bilang; nagpamahagi din siya ng mga bisang pangmag-anak - na nagpahintulot sa ilang mga mamamayan para maglakbay sa pamamagitan ng isang bisa
Nakatuklas si Levine ng dalawang mga dokumento mula sa isang talaksan ng ugnayang panlabas ng mga Hapones: ang unang nabanggit na dokumento ay isang kalatas na pangkasuguan mula kay Sugihara, may petsang 5 Pebrero 1941, na nakapangalan para kay Yōsuke Matsuoka, ang Ministro ng Ugnayang Panlabas noon kung saan nilahad ni Sugiharang nagpamahagi siya ng 1,500 mula sa 2,132 bisang pantawid sa mga Hudyo at mga Polako; subalit, dahil ang halos lahat ng mga bisa ay napamigay sa mga hindi naman talaga mga Litwaniyano, sa halip maipapahiwatig nito na napamigay ang karamihan ng mga bisa sa mga Hudyong Polako.<ref name="s285">Levine, p. 285.</ref> Pagkaraan, iniulat naman ni Levine ang isa pang dokumento mula rin sa talaksang iyon na "may karagdagang 3,448 mga bisa pa ang naipamahagi sa Kovno na bumubuo sa bilang na 5,580 mga bisa" na maaaring naipamahagi sa mga Hudyong nagmamakaawang makaalis mula sa Lithuania para sa kanilang sariling kaligtasan na matatamo sa pagsapit sa Hapon o sa Tsinang sakop ng Tsina.<ref name="s285">[tingnan sa itaas]</ref> Bilang karagdagan pa, mayroon ding "ilang mga [[Hesuwita]] sa Vilna na nagpapamigay ng mga bisa ni Sugiharang may tatak na iniwan nito at hindi sinira, pagkaraan ng matagal na panahong pagkakaalis ng diplomatang Hapones"<ref>Salin mula sa Ingles na: "some Jesuits in Vilna who were issuing Sugihara visas with seals that he had left behind and did not destroy, long after the Japanese diplomat had departed"</ref> na nangangahulugang may ilang mga Hudyong nakatakas mula sa Europang may mga pinanghahawakang hindi totoong mga bisang nasa ilalim ng pangalan ni Sugihara.<ref>Levine, p. 286.</ref>
Linya 49:
Noong Oktubre 1991, sinabi ni Ministeryo sa mag-anak ni Sugihara na bahagi sa paggalaw ng mga tauhan ng ministeryo ang pagbibitiw ni Sugihara, na kailangan talaga nang daglian pagkaraan ng pagwawakas ng digmaan. Naglabas ng papel na pangkatayuan ang Ministeryo ng Ugnayang Panlabas noong 24 Marso 2006, na walang katibayan na nagpatong ang Ministeryo ng kilos ng pangpagdidisiplina kay Sugihara. Sinabi ng ministeryong si Sugihara ang isa sa maraming mga diplomatang kusangloob na nagbitiw mula sa tungkulin, subalit "mahirap patunayan" ang mga detalye ng kaniyang indibidwal na pagbibitiw. Pinuri ng ministeryo ang ginawa ni Sugihara sa isang ulat, na tinawag na isang "pagpapasyang matapang at makatao."
== Huling bahagi ng
Pumirmi si Sugihara sa Fujisawa ng [[prepektura ng Kanagawa]]. Nagsimula siyang magtrabaho para sa isang kompanyang pang-eksport bilang tagapamahalang panlahat ng ''Military Post Exchange'' ng Estados Unidos. Ginamit niya ang kaniyang kakayahan sa wikang Ruso sa pamamagitan ng paghahanapbuhay at hindi lantarang pamumuhay sa Unyong Sobyet sa loob ng labing-anim na mga taon, habang nananatili ang kaniyang mag-anak sa Hapon.
|