Papa Juan Pablo II: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
m cleanup (via JWB) |
mNo edit summary |
||
Linya 112:
Noong Hunyo 1979, naglakbay si Papa Juan Pablo II sa Polonya kung saan malugod siyang dinumog ng mga tao.<ref name="OnThisDay"/> Ang una niyang paglalakbay sa Polonya ang pumukaw sa espirito ng bansa at lumunsad sa pagkakabuo ng kilusang ''Solidarity'' noong 1980, kung saan kinalaunan ay nakapagdala ng kalayaan at karapatang pantao sa kaniyang tinubuang lupa.<ref name="Memory"/> Gustong gamitin ng rehimeng Komunista sa Polonya ang pagbisita ng Papa, na bagaman Polako ang papa ay hindi pa rin magbabago ang kanilang kapasidad na mamuno, maniil, at mamahagi ng kabutihan ng lipunan. Umasa din sila na tatalimahin ng Papa ang mga patakarang tinakda nila, na makikita ng mga Polako ang kaniyang halimbawa at kanila itong susundin. Kung bakasakaling magdulot ng kaguluhan ang pagbisita ng Papa, handa ang rehimeng Komunista na supilin ang rebelyon at isisi ang insidenteng ito sa Papa.<ref name="Angelo M. Codevilla 2008">Angelo M. Codevilla, "Political Warfare: A Set of Means for Achieving Political Ends", in Waller, ed., ''Strategic Influence: Public Diplomacy, Counterpropaganda and Political Warfare'' (IWP Press, 2008.)</ref>
{{quote|"Nagtagumpay ang Papa sa pakikibakang ito sa pamamagitan ng pangingibabaw sa politika. Siya ay ang tinatawag ni Joseph Nye na 'malambot na kapangyarihan' -- ang kapangyarihan ng pag-aakit at pagtataboy. Nagsimula siya ng may malaking kapakinabangan, at sinamantala niya itong lubos: Namuno siya sa isang insitusyong salungat sa Komunismong paraan ng pamumuhay na kinasusuklaman ng lipunang Polako. Siya ay isang Polako, ngunit hindi marating ng rehimen. Sa pamamagitan ng pagkilala kasama siya, nagkaroon ng pagkakataon ang mga Polako na linisin ang kanilang sarili mula sa mga kompromisong kailangan nilang gawin para mamuhay sa ilalim ng rehimen. At dumating sila ng milyon. At nakinig sila. Nakiusap siya sa kanila na maging mabuti, huwag ikompromiso ang sarili, na magsama-sama, na maging matapang, at ang Dios ang kaisa-isang pinagmumulan ng kabutihan, ang kaisa-isang pamantayan ng asal. 'Huwag kayong matakot', sabi niya. Milyon ang pasigaw na tumugon, 'Gusto namin ang Dios! Gusto namin ang Dios! Gusto namin ang Dios!' Naduwag ang rehimen. Kung hindi pinili ng Papa na patigasin ang kaniyang malambot na kapangyarihan, baka malunod sa dugo ang rehimen. Sa halip, pinamunuan lamang ng Papa ang lipunang Polako na tumanan mula sa mga namumuno sa kanila sa
''("The Pope won that struggle by transcending politics. His was what [[Joseph Nye]] calls '[[soft power]]' — the power of attraction and repulsion. He began with an enormous advantage, and exploited it to the utmost: He headed the one institution that stood for the polar opposite of the Communist way of life that the Polish people hated. He was a Pole, but beyond the regime's reach. By identifying with him, Poles would have the chance to cleanse themselves of the compromises they had to make to live under the regime. And so they came to him by the millions. They listened. He told them to be good, not to compromise themselves, to stick by one another, to be fearless, and that God is the only source of goodness, the only standard of conduct. 'Be not afraid,' he said. Millions shouted in response, 'We want God! We want God! We want God!' The regime cowered. Had the Pope chosen to turn his soft power into the hard variety, the regime might have been drowned in blood. Instead, the Pope simply led the Polish people to desert their rulers by affirming solidarity with one another. The Communists managed to hold on as despots a decade longer. But as political leaders, they were finished. Visiting his native Poland in 1979, Pope John Paul II struck what turned out to be a mortal blow to its Communist regime, to the Soviet Empire, [and] ultimately to Communism.")''
| |||