Pighati: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
maganda ka |
good |
||
Linya 1:
Ako'y sayo, ikaw ay akin
Ganda mo sa paningin
Ako ngayo'y nag-iisa
Sana ay tabihan na
Sa ilalim ng puting ilaw
Sa dilaw na buwan
Pakinggan mo ang aking sigaw
Sa dilaw na buwan
Ayokong mabuhay nang malungkot
Ikaw ang nagpapasaya
At makakasama hanggang sa pagtanda
Halina tayo'y humiga (san kaya?)
Sa ilalim ng puting ilaw
Sa dilaw na buwan
Pakinggan mo ang aking sigaw
Sa dilaw na buwan
Ang iyong ganda'y umaabot sa buwan
Ang tibok ng puso'y dinig sa kalawakan
At bumabalik dito sa akin
Ikaw ang mahal
Ikaw lang ang mamahalin
Pakinggan ang puso't damdamin
Damdamin aking damdamin
Ang '''pighati''' (Ingles: ''sorrow'') ay isang [[damdamin]], emosyon, o sentimyento. Ang '''kapighatian''' ay mas masidhi o mas matindi kaysa sa [[kalungkutan]], at nagpapahiwatig ng isang kalagayan o katayuang matagalan.<ref name=AW>Anna Wierzbicka, ''Emotions across Languages and Cultures'' (1999) p. 66</ref> Gayundin, ang pighati - subalit hindi ang pagiging hindi masaya - ay nagpapahiwatig ng isang antas ng resignasyon (pagpapaubaya, pagbibitiw na at buong pag-sang-ayon na ng kalooban sa isang karanasan o pangyayari), na nagbibigay o nagpapahiram sa pighati ng kakaiba, hindi karaniwan, kataka-taka, at katangi-tangi nitong anyo ng pagkakaroon ng dangal.<ref name=AW/> Inilalarawan din ang pighati bilang nasa gitna o nasa pagitan ng pagpunta sa pagkakaroon ng ''kalungkutan'' (pagtanggap sa naranasan o pangyayari) at ''[[pag-aalala]]'' (pagkabalisa, pagkabahala, pangangamba, o pagkabagabag, hindi pagtanggap sa naranasan o pangyayari).<ref name=AW/>
| |||