Simbahang Katolikong Romano: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
PadreRenzo (usapan | ambag) Tatak: Binago sa mobile Pagbabago sa web gamit mobile |
PadreRenzo (usapan | ambag) Tatak: Binago sa mobile Pagbabago sa web gamit mobile |
||
Linya 137:
[[File:All-Saints.jpg|thumb|''Ang mga Banal'' ni [[Fra Anelico]] (c. 1395–1455)]]
Ang isang santo (na kilala rin bilang isang banal) ay isang tao na kinikilala bilang pagkakaroon ng isang natatanging antas ng kabanalan o pagkakahawig o pagiging malapit sa Diyos, habang ang canonisasyon ay ang gawa kung saan idineklara ng isang Kristiyanong simbahan na ang isang tao ay namatay ay isang santo , kung saan ang pagpapahayag ng tao ay kasama sa "canon", o listahan, ng mga kinikilalang mga banal. Ang mga unang taong pinarangalan bilang mga santo ay ang mga [[martir]]. Ang mga banal na alamat ng kanilang pagkamatay ay itinuturing na mga pagpapatunay ng katotohanan ng kanilang pananampalataya kay [[Kristo]]. Gayunman, sa ika-apat na siglo, gayunpaman, ang "mga kompesor" - ang mga taong nagkumpisal ng kanilang pananampalataya.
Sa Simbahang Katoliko, kapwa sa Latino at mga Silangang Simbahang Katoliko, ang pagkilos ng canonisasyon ay inilaan sa Apostolikong Sede at naganap sa pagtatapos ng isang mahabang proseso na nangangailangan ng malawak na patunay na ang kandidato para sa canonisasyon ay nabuhay at namatay sa tulad ng isang halimbawa at banal na paraan na siya ay karapat-dapat na kilalanin bilang isang santo. Ang opisyal na pagkilala sa simbahan ng kabanalan ay nagpapahiwatig na ang taong ngayon ay nasa Langit at na maaaring siya ay hinawaran sa publiko at opisyal na binanggit sa liturhiya ng simbahan, kasama na ang Litaniya ng mga Banal. Pinapayagan ng canonisasyon ang unibersal na pagpintakasi sa mga santo sa liturhiya ng [[Ritong Romano]]; para sa pahintulot na parangalan lamang ang lokal, kinakailangan lamang ang biyatipikasyon.
==Mga paghingi ng tawad ng Papa==
| |||