Tulay ng George Washington: Pagkakaiba sa mga binago

 

Ang ideya ng isang tulay sa tapat ng Ilog Hudson ay unang iminungkahi noong 1906, ngunit hindi hanggang 1925 na ang mga lehislatura ng estado ng New York at New Jersey ay bumoto upang pahintulutan ang pagpaplano at pagtatayo ng naturang tulay. Ang konstruksyon sa George Washington Bridge ay nagsimula noong Oktubre 1927; ang tulay ay seremonyal na nakatuon noong Oktubre 24, 1931, at binuksan sa trapiko sa susunod na araw. Ang pagbubukas ng George Washington Bridge ay nag-ambag sa pagbuo ng Bergen County, New Jersey, kung saan matatagpuan ang Fort Lee. Ang itaas na kubyerta ay pinalawak mula sa anim hanggang walong mga daanan noong 1946. Ang anim na linya na mas mababang kubyerta ay itinayo sa ilalim ng umiiral na span mula 1958 hanggang 1962 dahil sa pagtaas ng daloy ng trapiko.

 

Ang Tulay ng George Washington ay isang mahalagang koridor sa paglalakbay sa loob ng lugar ng metropolitan ng New York. Mayroon itong isang itaas na antas na nagdadala ng apat na mga linya sa bawat direksyon at isang mas mababang antas na may tatlong mga linya sa bawat direksyon, para sa isang 14 na daanan ng paglalakbay. Ang limitasyon ng bilis sa tulay ay 45 mph (72 km / h). Ang itaas na antas ng tulay ay nagdadala din ng trapiko ng pedestrian at bisikleta. Interstate 95 (I-95) at Ruta ng Estados Unidos 1/9 (US 1/9, na binubuo ng US 1 at US 9) tumawid sa ilog sa pamamagitan ng tulay. Ang US 46, na ganap na namamalagi sa loob ng New Jersey, ay nagtatapos sa kalahati ng buong tulay sa hangganan ng estado kasama ang New York. Sa silangang terminus nito sa Lungsod ng New York, ang tulay ay nagpapatuloy sa Trans-Manhattan Expressway (bahagi ng I-95, na nagkokonekta sa Cross Bronx Expressway).