Bukluran sa Pag-unlad sa Rehiyon ng Dakilang Silangang Asya: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
No edit summary Tatak: Binago sa mobile Pagbabago sa web gamit mobile |
Tatak: Binago sa mobile Pagbabago sa web gamit mobile |
||
Linya 21:
=== Kumperensya ng Dakilang Silangang Asya ===
[[Talaksan:Greater_East_Asia_Conference_Map.PNG|thumb|360x360px| Ang mga estado ng miyembro ng Greater East Asia Conference <br
[[Talaksan:Greater_East_Asia_Conference.JPG|thumb|300x300px| Ang Greater East Asia Conference noong Nobyembre 1943, ang mga kalahok ay kaliwa pakanan: Ba Maw, Zhang Jinghui, Wang Jingwei, [[Hideki Tojo]], Wan Waithayakon, [[Jose P. Laurel|José P. Laurel]], [[Subhas Chandra Bose]] ]]
Ang {{Nihongo|Greater East Asia Conference|大東亞會議|Dai Tōa Kaigi}} naganap sa Tokyo noong 5-6 Nobyembre 1943: Nag-host ang Japan sa mga [[Puno ng estado|pinuno ng estado]] ng iba't ibang mga sangkap ng bahagi ng Greater East Asia Co-Prosperity Sphere. Ang kumperensya ay tinukoy din bilang ''Tokyo Conference'' . Ang karaniwang wika na ginagamit ng mga delegado sa panahon ng pagpupulong ay Ingles.
Line 44 ⟶ 46:
Ang ideolohiya ng imperyo ng kolonyal na Hapon, dahil lumalakas ito nang lumawak sa panahon ng digmaan, ay naglalaman ng dalawang salungat na salpok. Sa isang banda, ipinangaral nito ang pagkakaisa ng Greater East Asia Co-Prosperity Sphere, isang koalisyon ng mga karera ng mga Asyano, na pinamunuan ng Japan, laban sa imperyalismo ng United Kingdom, France, Netherlands, Estados Unidos, at imperyalismong Europa sa pangkalahatan. Ang pamamaraang ito ay ipinagdiwang ang mga espirituwal na halaga ng Silangan sa pagsalungat sa crism materialism ng West. <ref>Jon Davidann, "Citadels of Civilization: U.S. and Japanese Visions of World Order in the Interwar Period", in Richard Jensen, et al. eds., ''Trans-Pacific Relations: America, Europe, and Asia in the Twentieth Century'' (2003) pp. 21–43</ref> Sa pagsasagawa, gayunpaman, ang mga Japanese ay naka-install ng mga burukrata na nasa isip ng organisasyon at mga inhinyero upang patakbuhin ang kanilang bagong imperyo, at naniniwala sila sa mga mithiin ng kahusayan, modernisasyon, at mga solusyon sa engineering sa mga problemang panlipunan. <ref>Aaron Moore, ''Constructing East Asia: Technology, Ideology, and Empire in Japan's Wartime Era, 1931-1945'' (2013) 226–227</ref>
Nag-set up ang Japan ng mga papet na rehimen sa Manchuria at China; nawala sila sa pagtatapos ng giyera. Ang Imperial Army ay nagpatakbo ng mga gobyerno na walang awa sa karamihan ng nasakop na mga lugar, ngunit binigyan ng higit na kanais-nais na pansin sa mga Dutch East Indies. Ang pangunahing layunin ay ang pagkuha ng langis. Sinira ng Dutch ang kanilang mga balon ng langis ngunit muling binuksan ng mga Hapon ang mga ito. Gayunpaman, ang karamihan sa mga tangke na nagdadala ng langis sa Japan ay nalubog ng mga submarino ng Amerika, kaya't ang kakulangan ng langis ng Japan ay naging talamak. Sinusuportahan ng Japan ang isang kilusang nasyonalista ng Indonesia sa ilalim ng [[Sukarno]] . <ref>Laszlo Sluimers, "The Japanese military and Indonesian independence", ''Journal of Southeast Asian Studies'' (1996) 27#1 pp. 19–36</ref> Sa wakas ay dumating sa kapangyarihan si Sukarno sa huling bahagi ng 1940s pagkatapos ng maraming taon na nakikipagbaka sa mga Dutch. <ref>Bob Hering, ''Soekarno: Founding Father of Indonesia, 1901–1945'' (2003)</ref>
=== Pagkabigo ===
| |||