Paglalata: Pagkakaiba sa mga binago

Ang '''Paglalata''' o '''pagdedelata''' (Ingles: ''Canning''; ang salitang "delata" ay mula sa pariralang Kastila na ''de lata'' na may pakahulugang "ng lata" na may pahiwatig na "nakalata" o "nasa loob ng lata") ay isang paraan ng [[pagpepreserba ng pagkain]] kung saan ang nilalamang pagkain ay pinupruseso, ipinapaloob, at tinatakpan sa loob ng [[lata (lalagyan)|lalagyang lata]] na hindi pinapasukan ng hangin. Ang pagdedelata ay nagbibigay ng isang pangkaraniwang tagal ng pagpapanatili ("tagal ng buhay") na sumasakop mula isa hanggang limang mga taon, bagaman sa ilang tiyak na mga kalagayan ang isang produktong idinelata na pinatuyo at pinatigas sa pamamagitan ng lamig, katulad ng dinelatang pinatuyo at pinatigas na mga [[lentil]], ay maaaring magtagal na umaabot sa 30 mga taon na nasa kalagayang makakain. Ang proseso ay unang nilikha at pinaunlad ni [[Nicolas Appert]] bilang isang tuklas ng militar ng Pransiya noong 1810. Ang [[balutan]] o pambalot na lata ay nakapipigil sa mga [[mikroogranismo]]ng makapasok at mabilisang dumami sa loob.