Pakil: Pagkakaiba sa mga binago

Content deleted Content added
Linya 26:
 
Sa pagbabago ng pamahalaan mula sa Espanya patungong Amerikano sa kabuuang Pananakop ng Estados Unidos sa Pilipinas matapos ang pagkatalo ng Puwersang Pilipino sa Philippine-American War noong 1898-1900, kailangang ayusin ng mga Amerikano ang huwaran ng Pamahalaang Sibil sa bansa noong 1901. Ito ay si Bernardo Gonzales ay itinalaga bilang unang Pangulo ng munisipyo (Presidente Municipal) sa ilalim ng Panahon ng Amerika hanggang Nobyembre 25, 1903. Sa muling pagsasaayos na ito, ang Batas Batas Blg. 1009, ng Komisyon ng Pilipinas, ang bayan ng Pakil ay pinagsama Pangil upang mabawasan ang bilang ng mga mayroon nang bayan samantalang ang mga mahihinang bayan na isasama sa matatag para sa pagpapatibay ng lokal na ekonomiya dahil sa pinsala ng mga nakaraang digmaan. Pagkalipas ng labing siyam na taon, Noong Oktubre 1, 1927, sa bisa ng Executive Order Blg. 77, ang Pakil ay muling itinatag sa bayan kung kaya't ang Munisipalidad ng Pakil ay naibalik.
 
= Pananakop ng Japan sa Pilipinas =
Ang pananakop ng mga Hapones sa Pilipinas (Filipino: Pananakop ng mga Hapones sa Pilipinas; Japanese: 日本 の フ ィ リ ピ ン 占領 占領; Hepburn: Nihon no Firipin Senryō) ay naganap sa pagitan ng 1942 at 1945, nang sakupin ng Imperial Japan ang Commonwealth of the Philippines noong World War II.
 
Ang pagsalakay sa Pilipinas ay nagsimula noong ika-8 ng Disyembre 1941, sampung oras matapos ang pag-atake sa Pearl Harbor. Tulad ng sa Pearl Harbor, ang mga sasakyang panghimpapawid ng Amerika ay malubhang napinsala sa paunang pag-atake ng Hapon. Dahil sa kawalan ng takip sa hangin, ang American Asiatic Fleet sa Pilipinas ay umatras sa Java noong 12 Disyembre 1941. Inutusan si General Douglas MacArthur na umalis, naiwan ang kanyang mga tauhan sa Corregidor noong gabi ng Marso 11, 1942 para sa Australia, 4,000 km ang layo. Ang 76,000 nagugutom at may karamdaman na mga tagapagtanggol ng Amerikano at Pilipino sa Bataan ay sumuko noong 9 Abril 1942, at pinilit na tiisin ang kasumpa-sumpa noong Marso ng Kamatayan sa Pagkamatay kung saan 7,000–10,000 ang namatay o pinatay. Ang 13,000 na nakaligtas sa Corregidor ay sumuko noong 6 Mayo.
 
Sinakop ng Japan ang Pilipinas ng higit sa tatlong taon, hanggang sa pagsuko ng Japan. Isang mabisang epektibo ang kampanyang gerilya ng mga pwersang paglaban ng Pilipinas na kumontrol sa animnapung porsyento ng mga isla, karamihan sa mga kagubatan at mga pook na bundok Ang MacArthur ay nagtustos sa kanila ng submarine, at nagpadala ng mga pampalakas at opisyal. Ang mga Pilipino ay nanatiling tapat sa Estados Unidos, bahagyang dahil sa garantiya ng Amerikano ng kalayaan, at dahil din sa pagdikit ng mga Hapones ang maraming mga Pilipino sa mga detalye sa trabaho at inilagay pa ang mga kabataang kababaihang Pilipino sa mga brothel. [1]
 
Tinupad ni Heneral MacArthur ang kanyang pangako na babalik sa Pilipinas sa Oktubre 20, 1944. Ang mga landings sa isla ng Leyte ay sinamahan ng isang puwersa ng 700 sasakyang-dagat at 174,000 kalalakihan. Noong Disyembre 1944, ang mga isla ng Leyte at Mindoro ay nalinis ng mga sundalong Hapon. Sa panahon ng kampanya, nagsagawa ang Imperial Japanese Army ng suicidal defense ng mga isla. Ang mga lungsod tulad ng Maynila ay nawasak hanggang sa pagkasira. Humigit kumulang 500,000 mga Pilipino ang namatay sa Panahon ng Pagsakop sa Hapon. [2]
 
Noong 1942, ang mga tropang Hapon ay sinakop ang Pakil, Laguna at noong 1945, ang napalaya mula sa pwersang Commonwealth ng Pilipinas sa ilalim ng Philippine Army at Philippine Constabulary na pumasok sa Pakil, Laguna kasama ang mga lokal na kinikilalang gerilya laban sa mga puwersang Hapones noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig.
 
Noong 1954, ang mga sityo na kilala bilang Casa Real, Casinsin at Kabulusan ay ginawang barrio. [6] [7] [8] Sumunod si Durado noong 1957. [9]
 
''Noong 1942, ang mga tropang Hapon ay sinakop ang Pakil, Laguna at noong 1945, ang napalaya mula sa pwersang Commonwealth ng Pilipinas sa ilalim ng Philippine Army at Philippine Constabulary na pumasok sa Pakil, Laguna kasama ang mga lokal na kinikilalang gerilya laban sa mga puwersang Hapones noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig.''
 
''Noong 1954, ang mga sityo na kilala bilang Casa Real, Casinsin at Kabulusan ay ginawang barrio. [6] [7] [8] Sumunod si Durado noong 1957. [9]''
 
== Mga barangay ==