Unang dantaon BC: Pagkakaiba sa mga binago

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Linya 7:
Sa kurso ng siglo, binili ng tuloy-tuloy ang lahat ng natitirang mga malayang lupain sa [[Dagat Mediteranyo]] sa ilalim ng kontrol ng Romano, na pinamumunuan ng alinman sa direktang sumasailalim sa mga gobernador o sa pamamagitan ng mga papet ng mga hari na hinirang ng [[Roma]]. Nabaon sa digmaang sibil ang estadong Romano mismo ng maraming beses, na nagresulta sa wakas sa marginalisasyon ng 500-taong-gulang na [[Republikang Romano]], at ang sagisag ng kabuuang kapangyarihan ng estado sa iisang tao-—ang [[Emperador ng Roma|Romanong emperador]].
 
Nakikita ang panloob na kaguluhan na ginambala ang Roma ng mga panahon na ito bilang isang nasa bingit ng kamatayan para sa Romanong Republika, dahil nagbigay daan ito sa mga awtokratikong ambisyon ng mga makapangyarihang indibiduwal tulad ni [[Sila (Romanong heneral)|Sila]], [[Julio Cesar]], [[Marco Antonio]] at [[Cesar Augusto|Octavio]]. Tinuturing ang pag-akyat ni Octavio sa total na kapangyarihan bilang emperador [[Augusto]] bilangna pagmarka ng punto sa kasaysayan kung saan natapos ang Republikang Romano at nagsimula ang simula ng [[Imperyong Romano]]. Tinutukoy ng mga iskolar ang kaganapan na ito bilang ang Romanong Rebolusyon.
 
Ang kapanganakan ni [[Jesus]], ang pangunahing indibiduwal sa [[Kristiyanismo]], ay naganap sa pagsasara ng dantaon na ito.