Patinig: Pagkakaiba sa mga binago

Sa [[Ponolohiya|phonology]], diphthongs at triphthongs ay nakikilala mula sa mga pagkakasunud-sunod ng monophthongs sa pamamagitan ng kung ang tunog ng patinig ay maaaring masuri sa iba't ibang mga [[Ponema|phonemes]] o hindi. Halimbawa, ang mga patinig tunog sa isang dalawang-pantig pagbigkas ng salita ''flower'' (/ flaʊər /) phonetically bumuo ng isang disyllabic triptonggo, ngunit ang mga phonologically isang pagkakasunod-sunod ng isang diptonggo (kinakatawan ng mga titik {{angle bracket|ow}} at isang monophthong (kinakatawan ng ang mga titik {{angle bracket|er}} Ang ilang mga lingguwista ay gumagamit ng mga term na ''diphthong'' at ''triphthong'' lamang sa phonemic na kahulugan.

 

Ang pangalan na "patinig" ay kadalasang ginagamit para sa mga simbolo na kumakatawan sa mga tunog ng patinig sa sistema ng pagsulat ng isang wika, lalo na kung ang wika ay gumagamit ng isang [[alpabeto]] . Sa mga sistema ng pagsulat batay sa alpabeto ng Latin, ang mga letra ay ''A'', ''E'', ''I'', ''O'', ''U'', ''Y'', ''W'' at kung minsan ang iba ay maaaring gamitin upang kumatawan sa mga vowel. Gayunpaman, hindi lahat ng mga titik na ito ay kumakatawan sa mga vowels sa lahat ng mga wika, o kahit na tuloy-tuloy sa loob ng isang wika (ilan sa mga ito, lalo na ''W'' at ''Y'', ay ginagamit din upang kumatawan sa mga approximants ). Bukod dito, ang isang patinig ay maaaring kinakatawan ng isang sulat na karaniwang nakalaan para sa mga konsonante, o isang kumbinasyon ng mga titik, lalo na kung saan ang isang titik ay kumakatawan sa ilang mga tunog nang sabay-sabay, o sa kabaligtaran; Kasama sa mga halimbawa mula sa Ingles ang ''igh'' sa "thigh" at ''x'' sa "x-ray". Bilang karagdagan, ang mga extension ng Latin na alpabeto ay may tulad na mga independiyenteng mga titik ng ''ula'', ''Ä'', ''Ö'', ''Ü'', ''Å'', ''Æ'', at ''Ø'' .