Kasaysayan ng Pilipinas (1898–1946): Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
Tatak: Reverted Binago sa mobile Pagbabago sa web gamit mobile |
rvv Tatak: Manual revert |
||
Linya 24:
==Sistema ng politika==
Kabilang sa sistemang pampolitika na ginamit ng Estados Unidos sa Pilipinas ay ang tinatawag na "patakaran ng pag-akit" (''policy of attraction''), kung kailan inakit ng mga Amerikano ang mga pili na mga Pilipino (ang mga ''elite''), partikular na ang mga ''
Bilang pakikiisa nina Pardo de Tavera at Legarda sa mga Amerikano, nakiisa sila sa mga Komisyon nina Schurman at Taft at tinangkilik ang pagtanggap ng mga Pilipino sa Estados Unidos. Noong Disyembre 1900, tinangkilik nila ang pagiging isa sa mga estado ng Pilipinas ng Estados Unidos sa ilalim ng Partidong Pederalista (''Federalista Party''). Naitalaga sila bilang unang mga kasaping Pilipino ng Komisyong Pilipino na pambatas. Noong 1905, binago ng partidong ang kanilang palatuntunan, dahil sa kawalan ng kasunduan sa mga pinuno nito, upang tangkilikin ang pagkakaroon ng Pilipinas ng "lubos na kalayaan". Binago ng partido ang pangalan nito upang
Noong 1907, inilunsad ang Nacionalista Party (''Partido Nasyonalista'') at nangibabaw sa larangan ng politika sa Pilipinas hanggang sa pagkalipas ng [[Ikalawang Digmaang Pandaigdig]]. Kabilang sa mga kasapi nito ay mga hindi ilustrado. Isa sa mga pinuno ng partido ay sina [[Manuel Quezon]] at [[Sergio Osmeña]]. Ang naging plataporma ng Partido Nasyonalista ay ang pagkakaroon ng "kaagad na kalayaan" para sa Pilipinas. Dahil sa paglitaw ng Partido Nasyonalista, nagkaroon ng sistemang may partido sa Pilipinas, subalit walang naging kalaban sa politika ang Partido Nasyonalista magmula 1916 hanggang 1945. Lumitaw lamang ang Liberal Party (Partido Liberal) noong 1946.<ref name=B2/>
==Pamana ng patakaran ng pag-akit==
|