Bangko Sentral ng Pilipinas: Pagkakaiba sa mga binago

 

[[Talaksan:Likod salaping-papel P100.jpg|thumb|left|350px| Ang hugnayan ng Bangko Sentral ng Pilipinas sa likod ng salaping-papel ng P100.]]

 

Nang umupo si [[Manuel Roxas]] noong 1946, inutusan niya si [[Miguel Cuaderno|Miguel Cuaderno, Sr.]] na magbuo ng isang karta ukol sa bangko sentral. Ang pagkatatag ng pangasiwaang pampananalapi ay naging pautos pagkatapos ng isang taon bilang bunga ng kapasyahan ng Komisyon ng Pinagsanib na Pilipino-Amerikanong Pananalapi na pinumunuan ni Cuaderno. Ang Komisyon, kung saan pinag-aralan ang mga pananalapi ng Pilipinas, at mga suliraning hinggil sa pananalapi noong 1947, ay nagmungkahi ng paglipat mula sa pamantayang palitan ng dolyar sa isang napamahalang sistema ng pananalapi. Kailangan ang bangko sentral na isakatuparan ang panukalang paglipat sa bagong sistema. Kinabukasan, nilikha ni Roxas ang Sangguniang Bangko Sentral upang ihanda ang karta ng panukalang pangasiwaan ng pananalapi. Ipinasa ito sa [[Kongreso ng Pilipinas|Kongreso]] noong Pebrero 1948. Pagdating sa Hunyo ng taong din iyun, nilagdaan ng bagong pagkaluklok na [[Elpidio Quirino|Pangulong Elpidio Quirino]], na sumunod kay Pangulong Roxas, ang [[Mga Batas Republika ng Pilipinas|Batas Republika]] Blg. 265, ang [[Batas ng Bangko Sentral ng 1948]]. Noong 3 Enero 1949, napasinaya nang pormal ang Bangko Sentral ng Pilipinas at si Miguel Cuaderno, Sr. ay naging unang tagapangasiwa. Ang mga pangunahing gawain at tungkulin ng Bangko Sentral ay itaguyod ang kaunlarang pang-ekonomiya at mapanatili ang panloob at panlabas na katatagan ng pananalapi.