Simbahang Ortodokso ng Silangan: Pagkakaiba sa mga binago

Content deleted Content added
Atn20112222 (usapan | ambag)
Atn20112222 (usapan | ambag)
Linya 28:
<ref>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/177174/Eastern-Orthodoxy Eastern Orthodoxy (Christianity) – Britannica Online Encyclopedia]</ref>
 
Itinuturing ng Simbahang Ortodokso si [[Hesus]] bilang pinuno ng Simbahan at ang Simbahan ang kanyang katawan. Kaya sa kabila ng malawak na pinanghahawakang kilalang paniniwala sa labas ng mga kulturang Ortodokso, walang isang obispo sa ulo ng Simbahang Ortodosko. Ang mga reperensiya sa [[Ecumenical Patriarch of Constantinople|Patriarka ng Constantinople]] bilang pinuno na katumbas ng [[papa]] sa [[Romano Katoliko]] ay mali. Pinaniniwalaang ang autoridad at biyaya ng diyos ay direktang ipinasa sa mga obispong Ortodokso at kaparian sa pamamagitan ng pagpapatong ng mga kamay na isang kasanayan na sinimulan ng mga apostol at ang hindi napapapatid na historikal at pisikal na ugnayan ay mahalagang elemento ng totoong iglesia (Gawa 8:17, 1 Tim 4:14, Heb 6:2). Gayunpaman, isinasaad ng Simbahang Ortodokso na ang [[paghahaliling Apostolikoapostoliko]](Apostolic Succession) ay nangangailangan ng Pananampalatayang Apostoliko at ang mga obispong walang Pananampalatayang Apostoliko na nasa [[heresiya]] ay nawawalan ng kanilang pag-aangkin sa Paghahaling Apostoliko.<ref>[http://www.antiochian.org/node/17076 Antiochian Orthodox Christian Archdiocese of North America]</ref>
 
Ang bawat obispo ay may teritoryo([[episcopal see|see]]) na pinangangasiwaan nito. Ang pangunahing tungkulin nito ay siguraduhing ang mga tradisyon at pagsasanay ng Simbahang Ortodokso ay maiingatan. Ang mga obispo ay magkakatumbas sa autoridad at hindi maaaring manghimasok sa huridiksiyon ng isa pang obispo. Sa pangangasiwa, ang mga obispong ito ang mga teritoryo nito ay isinaaayos sa iba't ibang mga pangkat [[autocephaly|autocephalous]] groups o mga [[synod]] ng obispo na nagtitipon ng hindi bababa sa dalawang beses sa isang taon upang talakayin ang katayuan ng pangyayari sa kanilang mga respektibong see. Bagaman ang mga obispo at ang kanilang mga autocephalous synods ay may kakayahang mangasiwa ng paggabay sa mga indbidwal na kaso, ang mga aksiyon nito ay hindi karaniwang nagtatakda ng [[presedente]] na umaapekto sa kabuuang simbahan. Ang mga obispo ay halos palaging pinipili mula sa mga ranggong monastiko at dapat manatiling hindi kasal.
 
may ilang mga panahon nang ang alternatibong mga ideyang teolohiyal ay lumitaw upang hamunin ang pananampalatayang Ortodokso. Sa gayong mga panahon, itinuring ng Simbahang Ortodokso na kailangang tipunin ang isang pangkalahatang [[Unang Pitong Konsehong EkumemikalEkumenikal|"Dakilang" konseho]] ng lahat ng mga pwedeng obispo sa buong mundo. Itinuturing ng Simbahang Ortodokso ang [[unang pitong mga Konsehong EcumenicalEkumenikal]](na isinagawa sa pagitan ng ika-4 at ika-8 siglo CE) na pinakamahalaga. Gayunpaman, nagkaroon pa ng iba na naganap gaya ng mga Synod ng [[Constantinople]], 879–880, 1341, 1347, 1351, 1583, 1819, and 1872, Synod ng [[Iaşi]] (Jassy), 1642, at ang Pan-Orthodox [[Synod ng Herusalem (1672)|Synod ng Herusalem]], 1672, na ang lahat ng ito ay nakatulong upang ilarawan ang posisyong Ortodokso.
 
Ang mga konsehong ecumenical sumunod sa isang anyong demokratiko na ang bawat obispo ay may isang boto. Bagaman presente at pinayagan na magsalita sa harapan ng konseho, ang mga kasapi ng korte ng Imperyo Romano/Byzanting, mga abbot, mga pari, mga monghe at mga laymen ay hindi pinayagang bumoto. Ang pangunahing layunin ng mga Dakilang Synod na ito ay patunayan at pagtibayin ang mga pundamental na paniniwala ng Simbahang Ortodokso bilang katotohanan at alisin bilang heresiya ang anumang maling mga katuruan na nagbabanta sa Simbahang Ortodokso. Ang papa ng Roma sa panahong ito ay humawak ng posisyong [[Primus inter pares|“una sa mga katumbas"”]]. At bagaman ito ay hindi presente sa anumang konseho, patuloy nitong hinawakan ang pamagat na ito hanggang sa [[paghahati ng Silangan-Kanluran]] noong 1054 CE.