Estoisismo: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Linya 1:
[[File:Zeno of Citium pushkin.jpg|right|thumb|[[Seno ng Citio]]]]
Ang '''Stoisismo''' sa modernong kahulugan ay ang hindi pag-inda sa ligaya at dusa o sakit. Sa ganitong kalagayan, may katapangan o kahandaan ang pag-iisip upang magtiis ng hirap at pasakit.<ref name=Gaboy>{{cite-Gaboy|''Stoicism''}}</ref> Ito ay isang paaralan ng [[Helenistikong pilosopiya]]ng itinatag sa [[Atenas]] ng pilosopong si [[Seno ng Citio]] noong kaagahan ng ikatlong daang taon BCE. Tumutuon ito sa masiglang ugnayan sa pagitan ng kosmikong [[determinismo]] at kalayaang pampilosopiya ng tao, at maging sa paniniwalang mas mainam ang magpanatili ng ''prohairesis'' o kagustuhan (determinasyon) na nakaayon sa kalikasan. Tinatawag na mga ''
Ang Stoisismo ay isang pilosopiya ng pansarling etikang birtud ng [[Eudaimonia]] na may kaalaman sa sistema nito ng lohika at mga pananaw sa natural na mundo. Isinasaad nito na ang pagsasanay ng birtud ay parehong kinakailangan at sumasapat sa pagkakamit na eudaimonia na pagyabong sa pamamagitan ng pamumuhay ng buhay na etikal. Tinutukoy ng mga Stoiko ang daan sa eudaimonia sa isang buhay ng pagsasanay ng mga kardinal na birtud at pamumuhay na naaayon sa kalikasan.
Ang Stoiko ay kilala sa pagtuturo na ang birtud ang tanging mabuti para sa mga tao at ang mga panlabas na bagay gaya ng kalusugan, kayamanan, at kaligayahan ay hindi mabuti o masama sa sarili nito (adiaphora) at sa
Tanyag ang doktrinang stoiko sa [[Gresya]] at sa [[Imperyong Romano]] mula sa pagkakatatag nito magpahanggang atasan ni Emperador [[Justiniano I]] na magsara ang lahat ng mga paaaralan ng pilosopiya noong 529 AD. Para kay Justiniano I, labag sa kanyang pananampalatayang Kristiyano ang katangiang [[pagano]] ng mga nasabing paaaralan.<ref>[[Agathias]]. ''Histories'', 2.31.</ref>
|