Estoisismo: Pagkakaiba sa mga binago

Content deleted Content added
Xsqwiypb (usapan | ambag)
No edit summary
Xsqwiypb (usapan | ambag)
No edit summary
Linya 5:
 
Ang Stoiko ay kilala sa pagtuturo na ang birtud ang tanging mabuti para sa mga tao at ang mga panlabas na bagay gaya ng kalusugan, kayamanan, at kaligayahan ay hindi mabuti o masama sa sarili nito (adiaphora) at sa halip ay may kahulugan na mahalaga para sa paggaawa ng birtud. Kasama ng etikang Aristoteliano, ang tradisyong Stoiko ay bumubuo sa isa sa mga pangunahing paraan ng etikang birtud. Isinasaad rin ng mga Stoiko na ang mga nakakawasak na emosyon ay nanggagaling sa mga maling paghatol at ang mga tao ay dapat maghangad ng isang kalooban (proahairesis) na naaayon sa kalikasan. Dahil dito, iniisip ng mga Stoiko na ang mahusay na indikasyon ng pilosopiya ng isang indibidwal ay hindi ang sinabi ng isang tao ngunit kung paano ito umaasal. Upang mamuhay ng mabuting pamumuhay, kailangan maunawaan ng mga Stoiko ang mga patakaran ng kaayusan sa kalikasan dahil naniniwala silang ang lahat ng bagay ay nag-uugat sa kalikasan.
Maraming mga Stoiko gaya nina [[Seneca]] at [[Epictetus]] ay nagbigay diin na dahil ang birtud ay sasapat sa kaligayahan, ang isang pantas ay may emosyonal na kakayahan na madaig ang mga kamalasan sa kanilang buhay. Ang paniniwalang ito ay katulad ng pariralang kalmadong Stoiko bagaman hindi ito kinabibilangan ng tradisyonal na pananaw na ang tanging pantas ang maituturing na tunay na malaya at ang lahat ng mga korupsiyong moral ay parehong mapanganib.
 
Tanyag ang doktrinang stoiko sa [[Gresya]] at sa [[Imperyong Romano]] mula sa pagkakatatag nito magpahanggang atasan ni Emperador [[Justiniano I]] na magsara ang lahat ng mga paaaralan ng pilosopiya noong 529 AD. Para kay Justiniano I, labag sa kanyang pananampalatayang Kristiyano ang katangiang [[pagano]] ng mga nasabing paaaralan.<ref>[[Agathias]]. ''Histories'', 2.31.</ref>