Kautusan ng Nantes: Pagkakaiba sa mga binago

 

Ang '''Kautusan ng Nantes''' ({{Lang-fr|édit de Nantes}}) ay nilagdaan noong Abril 1598 ni [[Enrique IV ng Pransiya|Haring Enrique IV]] at pinagkalooban ang mga [[Calvinismo|Calvinistang]] [[Protestantismo|Protestante]] ng [[Pransiya]], na kilala rin bilang mga [[Huguenot]], ng malalaking [[karapatan]] sa bansa, na sa esensiya ay ganap na [[Simbahang Katolikong Romano|Katoliko]]. Sa [[kautusan]], pangunahing layunin ni Enrique na itaguyod ang pagkakaisang sibil.{{Efn|In 1898, the tricentennial celebrated the edict as the foundation of the coming Age of Toleration; the 1998 anniversary, by contrast, was commemorated with a book of essays under the title, ''Coexister dans l'intolérance'' (Michel Grandjean and Bernard Roussel, editors, Geneva, 1998).}} Ang kautusan ay naghiwalay ng sibil mula sa [[Relihiyon|relihiyosong]] pagkakaisa, itinuring ang ilang Protestante sa unang pagkakataon bilang higit pa sa mga [[Pagkakahati (relihiyon)|pagkakahati]] at mga [[Erehiya|erehe]] at nagbukas ng landas para sa [[sekularismo]] at pagpaparaya. Sa pagbibigay ng pangkalahatang [[kalayaan sa pag-iisip]] sa mga indibidwal, ang kautusan ay nag-alok ng maraming partikular na konsesyon sa mga Protestante, tulad ng amnestiya at ang muling pagbabalik ng kanilang mga [[Mga karapatang sibil at pampolitika|karapatang sibil]], kabilang ang karapatang magtrabaho sa anumang larangan, kahit para sa estado, at direktang magdala ng mga hinaing. sa [[Talaan ng mga monarkong Pranses|hari]]. Minarkahan nito ang pagtatapos ng [[mga Digmaan ng Relihiyon sa Pransiya]], na nagpahirap sa Pransiya noong ikalawang kalahati ng ika-16 na siglo.