Soneto: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
No edit summary Tatak: Disambiguation links |
No edit summary |
||
Linya 6:
Si Guittone d'Arezzo ang nagdala ng anyong soneto sa [[Toscana]] kung saan inangkop ito sa wikaing Toscano nang itinatag niya ang Sikulo-Toscano, o Guittoniyanong paaralan ng panulaan (1235–1294). Halos naisulat niya ang 250 soneto.<ref>{{cite book| url = https://books.google.com/books?id=spKxJeHJgTAC&pg=PA1053| title = ''Medieval Italy: an encyclopedia, Volume 2,'' Christopher Kleinhenz| isbn = 9780415939317| last1 = Kleinhenz| first1 = Christopher| year = 2003|language=en}}</ref> Sa mga iba pang sumunod na mga makatang Italyano, naging katangi-tangi ang mga soneto nina [[Dante Alighieri]] at Guido Cavalcanti, ngunit si [[Petrarch]] ang naging pinakatanyag at malawak ang impluwensya.
Naging laganap ang pagsulat ng soneto sa lipunang [[Italya]]no, at sa mga nagsasanay nito ay nakilala sa ibang larangan: halimbawa dito ang mga pintor na sina [[Giotto]] at [[Michelangelo]], at ang astronomong si [[Galileo Galilei|Galileo]]. Tinala ng akademikong si
Sang-ayon kay Christopher Blum, noong panahon ng [[Renasimyento]], ang soneto ay naging "naging pagpipiliang paraan ng pagpapahayag ng romantikong pag-ibig".<ref>Christopher O. Blum, [https://www.crisismagazine.com/2012/a-poet-of-the-passion-of-christ "A Poet of the Passion of Christ"], Crisis Magazine, 2 Abril 2012. (sa Ingles)</ref> Sa panahon din na iyon, kinuha ang anyo sa maraming iba pang bahagi ng [[Mga wikang Indo-Europeo|wikang Europeo]] at sa kalaunan, kahit anumang paksa ay tinuturing na tinatanggap para sa mga manunulat ng soneto. Nagdulot ang pagkayamot sa patakaran ng anyo ng maraming pagkakaiba-iba sa pagdaan ng mga siglo, kabilang ang pag-iwan sa limitasyong ''quatorzain'' at kahit pa ang tugma sa kabuuan sa makabagong panahon.
| |||