Sa [[pilosopiya]], [['''esensya]]''' o '''pinakadiwa''' ang katangian (o hanay ng mga katangian) na nagtutulak sa isang bagay o pinakabuod nito upang maging tiyak at tunay ito. Sa balarila, ito ang kinakailangang panaguri ng isang pasimuno. Ang kahulugan ng esensya ay nagkaroon ng iba-bang kahulugan sa kasaysayan ng pilosopiya: marami dito ang nagbuhat sa turo ni [[Aristoteles]] at sa naging pagbabago nito sa pagtataguyod ng mga [[iskolastiko]]. Binabaybay din itong '''esensiya'''.<ref name=JETE>{{cite-JETE|Esensiya, esensya}}</ref>
Sa ganitong pagkaunawa, kabaligtaran ng esensya ang [[aksidente (pilosopiya)|aksidente]]: mga katangiang esensyal ([[buod|pambuod]]) ang taglay ng isang bagay na may kahalagahang metapisikal;
