Ikalawang Republika ng Pilipinas: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
m robot dinagdag: cs, es, fr, ko, nl, zh |
No edit summary |
||
Linya 6:
Noong ika-20 ng Setyembre, 1943 pinili mula sa mga kasapi ng KALIBAPI ang 108 kinatawan sa Pambansang Asembleya. Hinirang ng Asembleya bilang Pangulo ng Ikalawang Republika ng Pilipinas si Jose P. Laurel. Noong ika 14 ng Oktubre 1943 ay pinasiyahan ang Ikalawang republika ng Pilipinas. Sa ilalim ni Pangulong Laurel nalikha ang mga bagong kawanihan, tanggapan at komisyon at binago ang sistema ng hukuman
Matamlay ang naging pagtanggap ng mga Pilipino sa Republikang ito. Batid nila na ang kalayaang ipinagkaloob ng mga Hapones ay huwad at ang Republika ay isang Pamahalaang Papet. Ito ay dahil ang mga Pilipinong poisyal ay tau-tauhan lamang ng mga Hapones. Walang kalayaan si Laurel na mamuno ayon sa mithiin ng mga Pilipino. Ang mga tagapayong ay hindi nagpapayo kundi nag-uutos ng dapat gawin. Ang kanilang mga iniuutos ay pawang pabor sa kagustuhan at layunin ng mga Hapones. Ngunit may mga pagkakataon na nangngibabaw kay Laurel ang kayang maka Pilipino. Minsan hindi niya sinusunod ang mga utos ng Hapones kung alam niyang hindi ito makabubuti sa mga Pilipino. Ikinagagalit ito ng mga Hapones sa kanya.
Ang mga pinuno ng Republikang Papet ay tinaguriang Kolaboreytor ng mga Pilipino dahil tumutulong sila sa mga gawain pangpulitika ng mga Hapones. Bagamat tau-tauhan lamang sila at walang tuwirang pagkakasala sa bayan, nilitis at pinarusahan pa rin sila pagkatapos ng digamaan
| |||