Musikang Baroko: Pagkakaiba sa mga binago

Ang '''tugtuging Barok''' o '''musikang Barok''' (Ingles: ''Baroque music'') ay ang estilo ng tugtuging klasiko sa Europa mula noong 1600 magpahanggang 1750.<ref name=Gaboy>{{cite-Gaboy|''Baroque''}}</ref><ref>Palisca, Grove online</ref> Ang kapanahunang ito ay nagsimula pagkaraan ng [[tugtugin ng Renasimyento]] at nasundan ng [[panahong Klasiko (musika)|panahong Klasiko]]. Ang salitang "barok" o ''baroque'' ay nagbuhat sa [[salitang Portuges]] na ''barroco'', na may ibig sabihing "perlas na may pangit na hugis",<ref>[http://www.tafelmusik.org/education/pdfs/Baroque_Guide.pdf Mackay & Romanec] [n.d.], 5.</ref> isang nakakakintal at naaangkop na paglalarawan ng [[arkitektong Barok|arkitektura ng panahong ito]]; nang lumaon, ang pangalan ay naging ginagamit na rin sa musika ng panahong ito. Bumubuo ang musikang Barok ng pangunahing bahagi ng kanon ng musikang klasiko, dahil malawakang pinag-aaralan, tinutugtog, at pinakikinggan. May kaugnayan ito sa mga kompositor na katulad nina [[Johann Sebastian Bach]], [[George Frideric Handel]], [[Alessandro Scarlatti]], [[Antonio Vivaldi]], [[Jean-Baptiste Lully]], [[Arcangelo Corelli]], [[Claudio Monteverdi]], [[Jean-Philippe Rameau]] at [[Henry Purcell]]. Natanaw ng kapanahunang Barok ang pag-unlad ng katungkulan ng tono. Habang nasa panahong ito, gumamit ang mga kompositor at mga tagapagtanghal ng mas mabusising o kumplikadong mga ornamentasyong pangmusika, gumawa ng mga pagbabago sa [[notasyong pangmusika]], at nagpaunlad ng bagong mga teknik sa pagtugtog ng mga [[instrumentong pangmusika]]. Lumawak ang sukat, sakop, at kasalimuotan ng pagtatanghal ng mga instrumento ng musikang Barok, at naglunsad din ng [[opera]] bilang uri o henero ng tugtugin. Maraming mga salita o katawagang pangmusika at mga diwa o konsepto ang ginagamit pa rin magpahanggang ngayon.