Pagbabago noong 00:55, 22 Marso 2011 tingnan ang wikitext Tanyadiaz 24 (usapan \| ambag) 2 edit →‎Speech Communication: bagong seksyon ← Nakaraang pagkakaiba		Pagbabago noong 01:17, 22 Marso 2011 tingnan ang wikitext Tanyadiaz 24 (usapan \| ambag) 2 edit →‎Speech Communication - Rhetoric: bagong seksyon Susunod na pagkakaiba →
Linya 177: Ang mga gradweyt ng Departamento ng Speech Communication at Theatre Arts ay sinasabing nauuwi sa mga larangan ng broadcasting (telebisyon o radyo) o ang performing arts (theatre of film). Higit pa rito, ang mga gradweyt ng BA Speech Communication ay nagtatapos sa mga larangan ng human resource, advertising, public relations, events management, pagtuturo sa akademiya, at marami pang iba. Ang layunin ng disiplinang Speech Communication ay ang pagpapamulat sa mga estudyante ang mga kapaparaanan ng pagiging epektibong kommunicator, o tagapagsalita. Dito ay hinuhubog ang kakayahan ng isang tao na makapag “communicate,” o makipagsalitaan, sa alin mang sitwasyon, tulad ng dyadic communication (pangdalawahang tao lamang, e.g. interview), small group communication (diskusyon), at pati na rin ang public communication (pagdidiskurso). Bukod rito, parte ng programa ng Speech Communication ay ang pagpapakita sa mga estudyante ang ibat-ibang uri ng komunikasyon tulad ng intercultural communication, interpersonal at intrapersonal communication, mass communication, organizational communication, at developmental communication. Sa ganoon ay nagiging holistic ang mga estudyante sa pamamagitan ng pag-aapply ng mga araling ito sa ibat-ibang gawaing pagpapalabas at pati na rin sa riserts kung saan pinag-aaralan din ang mga teorya na bumubuo sa arte ng komunikasyon. == Speech Communication - Rhetoric == Ang disiplinang Speech Communication ay sagana sa teorya kung saan isa sa mga larangang binibigyang diin ay ang rhetoric, o ang tinatawag na the art of persuasion, ayon sa Pilosopo na si Artistotle. Isa sa mga programa ng Speech Communication ay naka-alay sa pagtuturo ng kasaysayang ng pag unlad ng arteng retorika sa mga sibilisasyong Greko at Roman. Sinasabing importante ang retorika dahil ito ang naging pundasyon ng mga debelopmento sa pagsulong at pag-unlad ng arte ng pagdidiskurso sa mga pambublikong paghaharap, lalong-lalo na sa gobyerno, kung saan ang persuasion ay napakahalagang bagay na matutunan sa pagpasa ng mga batas at ordenansa. Ayon sa Pilosopo na si Aristotle, ang retorika ay may tatlong bahagi—ang logos, pathos at ang ethos. Ang logos ay sinasabing logical appeal. Dito ay binibigyang diin ang argumento, kung ito ay may katotohanan, at kung nasusuportahan ito ng mga sapat ng ebidensya. Ang pangalawa ay ang pathos, o ang emotional appeal. Binibigyang diin dito ang pagkokonekta ng mananalumpati sa kanyang tagapakinig sa pamamagitan ng pagbibiro o kaya pagsasalaysay ng kanyang buhay. Ang ikatlo ay ang ethos, o ang character appeal, kung saan binibigyang importansya ang reputasyon ng ispiker. Dito ay mahalaga na maayos ang kanyang relasyon sa kanyang tagapakinig, maayos ang pananamit, at mahusay ang pagbigkas ng kanyang diskurso.

Wikipedia:Kapihan: Pagkakaiba sa mga binago