Ang Ancien Régime ( /ˌɒ̃sjæ̃ rˈʒm/ ; Pranses: [ɑ̃sjɛ̃ ʁeʒim] ; literal na "lumang pamumuno"), kilala rin bilang Lumang Rehimen, ay ang sistemang pampolitika at panlipunan ng Kaharian ng Pransiya mula sa Huling Gitnang Kapanahunan (bandang ika-15 siglo) hanggang sa Rebolusyong Pranses noong 1789, na nanguna sa pagpawi (1792) ng namamanang monarkiya at ng piyudal na sistema ng maharlikang Pranses.[1] Ang mga dinastiyang Valois at Borbon ay namuno noong Ancien Régime. Ang termino ay paminsan-minsang ginagamit upang sumangguni sa mga katulad na sistemang piyudal noong panahon sa ibang lugar sa Europa gaya ng sa Suwisa.

Louis XIV ng Pransiya, sa ilalim ng kaniyang paghahari ang Ancien Régime ay umabot sa isang absolutistang anyo ng pamahalaan; larawan ni Hyacinthe Rigaud, 1701
Ang Pagkubkob sa Bastille noong 14 Hulyo 1789, na kalaunan ay tinukoy upang markahan ang pagtatapos ng Ancien Régime; watercolor ni Jean-Pierre Houël

Pagbagsak baguhin

 
Ang isa sa mga katulong ni Charles Henri Sanson ay nagpapakita ng ulo ni Louis XVI.

Noong 1789, ang Ancien Régime ay marahas na ibinagsak ng Rebolusyong Pranses. Bagaman ang Pransiya noong 1785 ay nahaharap sa mga kahirapan sa ekonomiya na kadalasang nag-aalala sa pagkakapantay-pantay ng pagbubuwis, isa ito sa pinakamayaman at pinakamakapangyarihang bansa sa Europa.[2] Ang mga mamamayang Pranses ay nagtamasa din ng higit na kalayaang pampolitika at mas mababang saklaw ng di-makatwirang parusa kaysa marami sa kanilang mga kapuwa Europeo.

Mga sanggunian baguhin

 

  1. "Ancien Regime", Europe, 1450 to 1789: Encyclopedia of the Early Modern World (sa Ingles), The Gale Group Inc., 2004, nakuha noong 26 February 2017 – sa pamamagitan ng Encyclopedia.com
  2. Gash, Norman. "Reflections on the revolution – French Revolution". National Review. Yet in 1789 France was the largest, wealthiest, and most powerful state in Western Europe[kailangang tiyakin]