Wikipedia

Funny Face

Para sa ibang mga gamit, tingnan ang Funny Face (paglilinaw).

Ang Funny Face ay isang Amerikanong komedyang pelikula na idinirekta ni Stanley Donen at isinulat ni Leonard Gershe, na naglalaman ng mga kantang inawit nina George at Ira Gershwin.

Funny Face
DirektorStanley Donen
PrinodyusRoger Edens
SumulatLeonard Gershe
Itinatampok sina
Musika
SinematograpiyaRay June
In-edit niFrank Bracht
TagapamahagiParamount Pictures
Inilabas noong
  • 13 Pebrero 1957 (1957-02-13) (US)
  • 25 Abril 1957 (1957-04-25) (UK[1])
Haba
103 minutes[2]
BansaUnited States
Wika
  • English
  • French
Badyet$3 million
Kita$2.5 million[3]

Buod baguhin

Si Maggie Prescott (Kay Thompson) ay isang fashion magazine na publisher at editor, para sa magazine na Marka, na naghahanap ng susunod na malaking fashion trend. Gusto niya ng isang bagong hitsura para sa magazine. Gusto ni Maggie na ang hitsura ay maging "maganda" at "intelektwal". Siya at sikat na photographer na si Dick Avery (Fred Astaire) ay nagnanais ng mga modelo na maaaring "mag-isip pati na rin ang hitsura nila." Ang dalawang brainstorm at dumating sa ideya na makahanap ng isang "nakakaakit na" tindahan ng libro sa Greenwich Village na distrito ng Manhattan. Pagkatapos ay nakahanap sila ng isang bookstore na may pangalang "Embryo Concepts".

Si Maggie at Dick ay kumukuha ng mga Konsepto ng Embryo, na pinatatakbo ng maulap na klerk ng libro at amateur na pilosopo, si Jo Stockton (Audrey Hepburn). Naniniwala si Jo na ang industriya ng fashion at pagmomolde ay walang kapararakan, na nagsasabi: "ito ay chichi, at isang hindi makatotohanang diskarte sa mga impression sa sarili pati na rin sa economics". Nagpasya si Maggie na gamitin si Jo sa unang pagbaril ng fashion, upang bigyan ito ng isang mas intelektwal na hitsura. Matapos ang unang pagbaril si Maggie ay nagtabi kay Jo sa labas ng tindahan upang hindi siya makapag-interrupting sa natitirang bahagi ng photo shoot.

Ang nais ni Jo ay higit sa lahat sa mundo ay pumunta sa Paris at dumalo sa sikat na pilosopo / propesor na Emile Flostre (Michel Auclair) tungkol sa empathicalism. Nang bumalik si Dick sa darkroom, nakikita niya ang isang bagay sa mukha ni Jo na "bago" at "sariwa", at magiging perpekto para sa kampanya, na nagbibigay nito ng "character," "espiritu", at "katalinuhan". Nagpadala sila para kay Jo, nagpapanggap na gusto nilang mag-order ng ilang mga libro mula sa kanyang tindahan. Sa sandaling dumating siya, sinisimulan nila ang pagtrato sa kanya tulad ng isang manika, sinisikap na maibalik siya, hinila ang kanyang mga damit at sinisikap na maputol ang kanyang buhok. Siya ay nagalit at tumakas, tanging upang itago sa darkroom kung saan si Dick ay nagtatrabaho. Kapag binanggit ni Dick ang Paris, naging interesado si Jo na magkakaroon siya ng pagkakataong makita si Propesor Flostre, at sa wakas ay nahikayat siyang mag-modelo para sa magasin. Di-nagtagal, si Maggie, Dick, at Jo ay nasa Paris upang maghanda para sa isang pangunahing kaganapan sa fashion, pagbaril ng mga larawan sa mga bantog na palatandaan mula sa lugar. Sa iba't ibang mga shoots ng larawan, si Jo at Dick ay nagkakaroon ng damdamin para sa bawat isa at nahulog sila sa pag-ibig.

Isang gabi, nang si Jo ay naghahanda para sa isang kasiyahan, nalaman niya na si Flostre ay nagbibigay ng isang panayam sa isang cafe sa malapit. Siya ay dumadalo, nalilimutan ang kasiyahan. Sa huli, natagpuan siya ni Dick at nakuha nila ang argumento sa pagbubukas ng gala, na nagreresulta sa publiko na napahiya si Maggie at nagalit si Maggie. Si Jo ay nakikipag-usap kay Flostre sa kanyang tahanan. Sa pamamagitan ng ilang panukala, si Maggie at Dick ay ginagawa ito sa bahay ng dalaga sa bahay ni Flostre. Matapos magsagawa ng isang impromptu na kanta at sayaw para sa mga alagad ni Flostre, sinasalaysay nila sina Jo at Flostre. Ang huli ay humahantong sa Dick na nagiging sanhi ng Flostre upang mahulog at kumatok sa kanyang sarili. Hinihikayat ni Jo na umalis sila. Kapag nagising si Flostre, sinubukan niyang gumawa ng pass sa Jo. Nagulat sa pag-uugali ng kanyang "idolo", binabali niya ang isang plorera sa kanyang ulo at naubusan.

Bago umalis ang grupo para sa bahay, mayroong isang pangwakas na fashion show. Sinisikap ni Jo at Maggie na makipag-ugnay kay Dick, na nagplano na umalis sa Paris. Si Jo ang palabas sa paliparan at bago ang katapusan ng kanyang kasalan sa kasal, tinitingnan niya ang bintana at nakikita ang eroplano na si Dick ay dapat na nasa, mag-alis. Nakagagalit, nagpapatakbo siya sa landas sa mga luha sa pagtatapos ng palabas.

Samantala, nasa airport si Dick. Siya ay tumatakbo sa Flostre at natututo na si Jo ay binalikan siya sa ulo na may isang plorera. Dick, napagtatanto kung gaano siya nagmamalasakit, bumalik upang makita si Jo. Bumalik siya sa palabas ng paliparan, tanging upang malaman na si Jo ay wala na sa palabas. Sa wakas, pagkatapos ng paglalapat ng empathicalism sa behar ni Maggie, nalaman ni Dick na si Jo ay babalik sa simbahan kung saan sila nakuhanan ng litrato sa isang damit na pangkasal at ibinahagi ang kanilang unang romantikong sandali at halik. Pagbalik dito, natagpuan niya si Jo (sa damit ng kasal) sa pamamagitan ng isang maliit na sapa. Siya ay sumasayaw sa kanya at siya sa kanya. Sila yakapin at halikan.

Mga itinatampok baguhin

 
 
Sina Audrey Hepburn at Fred Astaire, mga pangunahing bida sa pelikula

Mga musical numbers baguhin

Produksyon baguhin

Pagpapalabas baguhin

Box-office baguhin

Resepsiyong kritikal baguhin

Mga parangal baguhin

Home media baguhin

Mga reperensyang pangkultural baguhin

Padron:In popular culture

Silipin din baguhin

Mga sanggunian baguhin

  1. ↑ The Times review 25 April 1957: Odeon Cinema: "Funny Face" with Fred Astaire
  2. ↑ "FUNNY FACE (U)". British Board of Film Classification. February 1, 1957. Nakuha noong November 30, 2015.
  3. ↑ "Top Grosses of 1957", Variety, 8 January 1958: 30.

Mga kawing panlabas baguhin

Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Funny_Face&oldid=2090327"