Ang monologo ay isang uri ng pagsasalita. Hango ang salitang "monologo" sa Griyego na μονόλογος; mula sa μόνος o mónos, nangangahulugang "nag-iisa, solitaryo" at λόγος o lógos, nangangahulugang "talumpati". Kaya sa gamit nito sa teatro, isa itong talumpati na tinatatanghal ng nag-iisang karakter, na madalas ginagawa upang ipahayag ang kanilang isipan ng diretso na hindi na nag-iisip bago sabihin, bagaman, ginagawa din ito minsan upang direktang tugunan ang isa pang karakter o ang madla. Karaniwan ang monologo sa iba't ibang uri ng midyang dramatiko tulad ng mga dula, pelikula,[1] atbp., gayon din sa hindi midyang dramatiko tulad ng panulaan.[2]

Kasaysayan baguhin

Sa sinaunang teatrong Griyego, ang pinagmulan ng kanluraning drama,[3] ang nakasanayang patakaran na tatlong-aktor ay naunahan ng patakarang dalawang-aktor, na naunahan din ng kombensyon na nag-iisang aktor lamang ang lalabas sa entablado, kasama ang koro.[4] Samakatuwid, hindi nagmula sa diyalogo ang monologo bilang kagamitang dramatiko Sa halip, kabaligtaran ito; nagmula ang diyalogo sa monologo.

Mga sanggunian baguhin

  1. "The Greatest Movie Speeches/Monologues of all time!". IMDb (sa Ingles). Inarkibo mula sa orihinal noong 1 Abril 2016. Nakuha noong 29 Abril 2018.
  2. "Dramatic Monologue: An Introduction" (sa Ingles). Victorianweb.org. 10 Marso 2003. Inarkibo mula sa orihinal noong 7 Agosto 2013. Nakuha noong 16 Agosto 2013.
  3. The origins of theater in ancient Greece and beyond : from ritual to o (sa Ingles). Csapo, Eric., Miller, Margaret Christina. Cambridge: Cambridge University Press. 2007. pp. 1–32. ISBN 9780521836821. OCLC 70335135.{{cite book}}: CS1 maint: others (link)
  4. Kuritz, Paul (1988). The Making of Theatre History (sa Ingles). ISBN 978-0-13-547861-5. Nakuha noong 27 May 2014.