Wikipedia

Natya Shastra

Ang Nāṭya Śāstra (Sanskrito: नाट्य शास्त्र, Nāṭyaśāstra) ay isang Sanskritong tratado sa sining ng pagganap.[1][2] Ang teksto ay iniuugnay sa pantas na Bharata Muni, at ang unang kompletong pagtitipon nito ay may petsang sa pagitan ng 200 BCE at 200 CE,[3] ngunit ang mga pagtatantya ay nag-iiba sa pagitan ng 500 BCE at 500 CE.[4]

Binubuo ang teksto ng 36 na kabanata na may pinagsama-samang kabuuang 6000 tula na naglalarawan sa mga sining ng pagganap. Ang mga paksang sakop ng tratado ay kinabibilangan ng dramatikong komposisyon, estruktura ng isang dula at ang pagbuo ng isang entablado na magtatanghal nito, mga genre ng pag-arte, mga galaw ng katawan, make-up at mga kasuotan, papel at layunin ng isang art director, ang musikal na kaliskis, mga instrumentong pangmusika. at ang pagsasanib ng musika sa pagtatanghal ng sining.[5]

Natya Shastra sa Thai na sining

Ang Nāṭya Śāstra ay kilala bilang isang sinaunang ensiklopedikong tratado sa sining,[2][6] isa na nakaimpluwensiya sa sayaw, musika at mga tradisyong pampanitikan sa India.[7] Ito ay kapansin-pansin din sa kanyang aesthetic na "Rasa" na teorya, na nagsasaad na ang pang-aliw ay isang nais na epekto ng mga sining ng pagganap ngunit hindi ang pangunahing layunin, at ang pangunahing layunin ay upang dalhin ang indibidwal sa madla sa isa pang parallel na katotohanan, puno ng pagtataka, kung saan nararanasan niya ang kakanyahan ng kanyang sariling kamalayan, at sumasalamin sa espiritwal at moral na mga katanungan.[8] Ang teksto ay higit na nagbigay inspirasyon sa pangalawang panitikan tulad ng Abhinavabharati – isang halimbawa ng isang klasikong Sanskrito na bhasya ("mga pagsusuri at komentaryo") - na isinulat ng ika-10 siglo na Abhinavagupta.[9]

Etimolohiya baguhin

Ang pamagat ng teksto ay binubuo ng dalawang salita, "Nāṭya" at "Śhāstra". Ang ugat ng salitang Sanskrito na Nāṭya ay Naṭa (नट) na nangangahulugang "kumilos, kumatawan".[10] Ang salitang Śhāstra (शास्त्र) ay nangangahulugang "utos, mga tuntunin, manwal, kompendyum, aklat, o tratado", at karaniwang ginagamit bilang isang hulapi sa konteksto ng panitikang Indiyano, para sa kaalaman sa isang tinukoy na lugar ng pagsasanay.[11]

Mga sanggunian baguhin

  1. ↑ Katherine Young; Arvind Sharma (2004). Her Voice, Her Faith: Women Speak on World Religions. Westview Press. pp. 20–21. ISBN 978-0-8133-4666-3.
  2. ↑ 2.0 2.1 Guy L. Beck (2012). Sonic Liturgy: Ritual and Music in Hindu Tradition. University of South Carolina Press. pp. 138–139. ISBN 978-1-61117-108-2. Quote: "A summation of the signal importance of the Natyasastra for Hindu religion and culture has been provided by Susan Schwartz, "In short, the Natyasastra is an exhaustive encyclopedic dissertation of the arts, with an emphasis on performing arts as its central feature. It is also full of invocations to deities, acknowledging the divine origins of the arts and the central role of performance arts in achieving divine goals (...)".
  3. ↑ Natalia Lidova 2014.
  4. ↑ Wallace Dace 1963, p. 249.
  5. ↑ Sreenath Nair 2015.
  6. ↑ Susan L. Schwartz (2004). Rasa: Performing the Divine in India. Columbia University Press. pp. 12–15. ISBN 978-0-231-13144-5.
  7. ↑ Sunil Kothari & Avinash Pasricha 2001, p. 117, 163.
  8. ↑ Daniel Meyer-Dinkgräfe (2005). Approaches to Acting: Past and Present. Bloomsbury Academic. pp. 102–104, 155–156. ISBN 978-1-4411-0381-9.
  9. ↑ Ananda Lal 2004.
  10. ↑ Chandra Rajan (1999). Loom Of Time, Kalidasa. Penguin Books. p. 29. ISBN 978-0-14-400078-4.
  11. ↑ James Lochtefeld (2002), "Shastra" in The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 2: N-Z, Rosen Publishing, ISBN 0-8239-2287-1, page 626; See also for help शास्त्र in Monier William's Sanskrit-English Dictionary, 2nd Edition, Oxford University Press, Archived by Koeln University, Germany
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Natya_Shastra&oldid=2058447"