Wikipedia

Taras Shevchenko

Si Taras Hryhorovych Shevchenko [a] ( Ukranyo: Тарас Григорович Шевченко </link> ; Marso 9, 1814 - Marso 10, 1861) ay isang Ukrainian na makata, manunulat, artista, pampubliko at pampulitika na pigura, folklorist at etnograpo . Siya ay isang fellow ng Imperial Academy of Arts at isang miyembro ng Brotherhood of Saints Cyril at Methodius . Sumulat siya ng tula sa Ukrainian at prosa (siyam na nobela, isang talaarawan, at ang kanyang sariling talambuhay) sa Russian .

Taras Shevchenko
Тарас Шевченко
Larawan ni Taras Shevchenko, ipininta ni Ivan Kramskoi noong 1871
Kapanganakan9 March 1814
Moryntsi, Kiev Governorate, Russian Empire
Kamatayan10 March 1861 (aged 47)
Saint Petersburg, Russian Empire

Ang kanyang pamanang pampanitikan, lalo na ang koleksyon ng tula na Kobzar, ay itinuturing na pundasyon ng modernong panitikang Ukrainiano at sa ilang antas, ang modernong wikang Ukrainian .

Buhay baguhin

Pagkabata at kabataan baguhin

 
Ang lapis na sketch ni Taras Shevchenko ng bahay ng kanyang mga magulang sa Kyrylivka, iginuhit noong 1843

Si Taras Shevchenko ay ipinanganak noong 9 March [Lumang Estilo 25 February] 1814 [b] sa nayon ng Moryntsi, Kiev Governorate, Russian Empire, [6] mga 20 taon pagkatapos ng ikatlong tinatawag na partition ng Poland kung saan ang teritoryo ng Ukraine kung saan ipinanganak si Shevchenko ay sinanib ng Imperial Russia . Siya ang ikatlong anak pagkatapos ng kanyang kapatid na si Kateryna at kapatid na si Mykyta; ang kanyang mga nakababatang kapatid ay isang kapatid na lalaki, si Yosyp, at isang kapatid na babae, si Maria, na ipinanganak na bulag. [7] Ang kanyang mga magulang ay sina Kateryna Shevchenko (née Boiko) [7] at Hryhoriy Ivanovych Shevchenko, dating sakop ng Polish-Lithuanian Commonwealth na naging serf peasants, nagtatrabaho sa lupang pag-aari ni Vasily Engelhardt (senator) [uk], isang pamangkin ng Russian statesman na si Grigory Potemkin . [8]

Noong 1816, lumipat ang pamilya sa Kyrylivka (modernong Shevchenkove (Zvenigorod district) [uk] ), isa pang nayon na pag-aari ni Engelhardt, kung saan ipinanganak ang ama at lolo ni Taras. Ang batang lalaki ay lumaki sa nayon. [7] Minsan, hinanap niya ang "mga haliging umaangat sa langit" at nawala. Ang mga Chumak (naglalakbay na mangangalakal) na nakilala ang bata ay dinala siya pabalik sa nayon. [7] Mula 1822, ipinadala si Shevchenko sa isang paaralan, kung saan tinuruan siyang bumasa at sumulat. Ang kanyang guro ay ang precentor ng simbahan ng nayon, na ang palayaw ay "Sovhyr". Siya ay isang malupit na disciplinarian, na may tradisyon ng birching ang mga bata sa kanyang klase tuwing Sabado. [7]

Noong 1 September [Lumang Estilo 20 August] 1823 Namatay si Kateryna Shevchenko. [7] Ang balo na si Hryhoriy, na iniwan upang alagaan ang anim na anak na may edad mula labintatlo hanggang apat, ay walang ibang pagpipilian kundi ang mag-asawang muli. Siya ay ikinasal kay Oksana Tereshchenko, isang balo mula sa Moryntsi, na may sariling tatlong anak. [7]

Noong Pebrero 1827, ang 13-taong-gulang na si Shevchenko ay tumakas mula sa nayon at nagtrabaho ng ilang araw para sa isang deacon sa Lysianka, bago lumipat sa Tarasivka. Nabigo sa kanyang mga pagtatangka na maging isang artista, bumalik siya sa kanyang sariling nayon. [8] Sa mga oras na ito, naranasan ni Shevchenko ang kanyang unang pag-ibig, Oksana Kovalenko [uk], bilang kinumpirma ng isang dedikasyon na kalaunan ay isinulat niya sa tulang Mariana, the nun [uk] : [8]   Ito ay totoo, Oksana, dayuhan at itim na kilay,

Na hindi mo maaalala ang ulila

Sino, sa isang kulay-abo na jacket, ay napakasaya

Upang makakita ng kababalaghan - ang iyong kagandahan,

Na iyong tinuruan, nang walang salita o salita,

Paano magsalita gamit ang mga mata, kaluluwa at puso,

Kung kanino ka ngumiti, umiyak, at nag-aalala,

Kung kanino mo gustong kumanta ng isang kanta tungkol kay Petrus.

Maaalala mo... Oksana, Oksana!

Ngunit umiiyak pa rin ako ngayon at nag-aalala pa rin,

Ibinuhos ko ang aking mga luha para sa munting Mariana

Habang ako ay nakatingin sa iyo at nagdarasal para sa iyo.

Tandaan, Oksana, dayuhan at itim na kilay,

At deck si ate Mariana ng mga bulaklak.

Minsan ay masayang ngumiti kay Petrus

At, kahit pabiro, alalahanin ang nangyari.

— Taras Shevchenko, Mariana, ang madre, Povne I


May katibayan na sa panahong ito ng kanyang buhay, si Shevchenko ay sinanay ng kanyang nakatatandang kapatid na si Mykola upang maging isang wheelwright, at na siya rin ay nanirahan at nagtrabaho para sa pamilya ni Hryhoriy Koshytsia, ang Kyrylivka priest, na gumamot kay Taras. Kasama sa kanyang mga tungkulin ang paghatid sa anak ng pari sa paaralan, at pagdadala ng prutas sa mga pamilihan sa Burty at Shpola . [8]

Buhay bilang taga silbi ni Pavlo Engelhardt baguhin

 
Taras Shevchenko. Larawan ni Pavlo Engelgardt (1833), National Museum Taras Shevchenko

Noong 1828, namatay si Engelhardt, at isa sa kanyang mga anak, Pavlo Engelhardt [uk], naging bagong may-ari ng pamilyang Shevchenko. Si Taras Shevchenko, noon ay may edad na 14, ay sinanay upang maging isang kitchen servant at ang kozachok</link> (court servant) ng kanyang bagong amo sa Vilshana estates. [8] Doon niya nakita sa unang pagkakataon ang mga karangyaan ng maharlikang Ruso . [8]

Noong 1829, si Shevchenko ay bahagi ng retinue ni Engelhardt na naglakbay sa Warsaw, kung saan nakabatay ang kanyang rehimyento. [8] Sa pagtatapos ng 1829 narating nila ang Vilno (modernong Vilnius ). Noong 18 December [Lumang Estilo 6 December] 1829 , nahuli ni Engelhardt si Shevchenko sa gabi na nagpinta ng larawan ng heneral ng Cossack na si Matvei Platov . Idinikit niya ang mga tenga ng bata at inutusan siyang latigo. [8] Nang ang partido ay nakarating sa Warsaw, inayos ni Engelhardt na ang kanyang lingkod ay mag-aprentis sa isang pintor-dekorador, na, sa pagkilala sa mga talento ng bata, ay nagrekomenda na tumanggap siya ng mga aralin mula sa isang propesyonal na pintor, si Franciszek Ksawery Lampi . [8]

Nang sumiklab ang Pag-aalsa ng Nobyembre noong 1830, napilitang umalis si Engelhardt at ang kanyang rehimyento sa Warsaw. Ang kaniyang mga lingkod, kabilang si Shevchenko, ay pinaalis sa lunsod, at pinilit na umalis sa teritoryo ng Poland sa ilalim ng armadong bantay, at pagkatapos ay nagtungo sa St. Petersburg . Pagdating doon, bumalik si Shevchenko sa buhay bilang isang page-boy. Ang kanyang artistikong pagsasanay ay naantala ng isang taon, [8] pagkatapos nito ay pinahintulutan siyang mag-aral ng apat na taon kasama ang pintor na si Vasiliy Shiriayev [uk], isang lalaking napatunayang mas malupit at makontrol kaysa sa kanyang panginoon sa Warsaw. [8] Ang mga gabi ng tag-araw ay sapat na magaan para mabisita ni Shevchenko ang Summer Garden ng lungsod, kung saan iginuhit niya ang mga estatwa. [8]

Sa kanyang nobelang Artist, inilarawan ni Shevchenko na sa panahon ng pre-academical na panahon ay ipininta niya ang mga gawang gaya ng Apollo Belvedere, Fraklete, Heraclitus, Architectural barelief, at Mask of Fortune. Lumahok siya sa pagpipinta ng Bolshoi Theater bilang isang baguhan. [8] Ang komposisyon na si Alexander ng Macedon ay nagpapakita ng pagtitiwala sa kanyang doktor na si Philip ay nilikha para sa isang paligsahan ng Imperial Academy of Arts noong 1830. [9]

Paglaya mula sa pagkaalipin baguhin

 
Karl Briullov, Larawan ng makata na si VA Zhukovsky (1837/8), National Museum Taras Shevchenko

Sa isa sa kanyang mga sesyon ng pagkopya sa Summer Gardens ng lungsod, nakilala ni Shevchenko ang isang batang Ukrainian artist, si Ivan Soshenko, isang pintor at isang estudyante ng Imperial Academy of Arts, na nagmula sa Bohuslav, malapit sa home village ni Shevchenko. Si Soshenko ay nagpakita ng interes sa mga guhit ni Shevchenko, at kinilala ang talento ng binata. [10] [11] [8] Pinahintulutan siyang tumanggap ng mga aralin sa pagguhit at pagpipinta ng watercolor mula kay Soshenko sa katapusan ng linggo, at kapag mayroon siyang bakanteng oras sa linggo. Si Shevchenko ay gumawa ng gayong pag-unlad bilang isang portraitist na siya ay hiniling ni Engelhardt na ilarawan ang isang bilang ng kanyang mga mistresses. [8]

Dinala ni Soshenko si Shevchenko sa mga gallery ng sining ng Saint Petersburg, kabilang ang Hermitage . [8] Ipinakilala niya siya sa iba pang mga kababayan, tulad ng manunulat at makata na si Yevhen Hrebinka, ang art historian na si Vasyl Hryhorovych [uk], at ang pintor na Ruso na si Alexey Venetsianov . [6] Sa pamamagitan ng mga lalaking ito, noong bandang Hunyo 1832, ipinakilala si Shevchenko sa pinaka-sunod sa moda na pintor noong araw, ang pintor na si Karl Briullov . [11] [8] Si Briullov ay nagkaroon ng interes kay Shevchenko, pinupuri ang kanyang trabaho at nagpapahiwatig ng pagpayag na kunin siya bilang isang mag-aaral. Gayunpaman, bilang isang serf, si Shevchenko ay hindi karapat-dapat na mag-aral sa ilalim ng Briullov sa Academy, na humiling ng kanyang kalayaan mula kay Engelhardt. Ang kahilingan ay natugunan ng isang pagtanggi, na ikinagalit ni Briullov. [8]

Si Engelhardt ay nahikayat na palayain ang kanyang lingkod sa kondisyon na ang bayad na 2500 rubles ay binayaran. Upang itaas ang halagang ito, ipininta ni Briullov ang isang larawan ng makatang Ruso na si Vasily Zhukovsky bilang isang premyo sa loterya para sa imperyal na pamilya; ang nanalong tiket sa lottery ay iginuhit ng tsarina . [8] [c] Nilagdaan ni Engelhardt ang papeles na nagpalaya kay Shevchenko mula sa pagkaalipin noong 5 May [Lumang Estilo 22 April] 1838 . [11]

Unang tagumpay (1838 – 1846) baguhin

Mga kuwadro na gawa at guhit baguhin

 Cossack Banquet [uk] (pencil on paper, 1838), National Museum Taras Shevchenko

Pagkatapos niyang maging isang mag-aaral ng Imperial Academy of Arts, kasama si Briullov bilang kanyang tagapagturo, ginugol ni Shevchenko ang halos lahat ng kanyang oras sa akademya at sa studio ni Briullov. [13] [14] Magkasama silang dumalo sa mga gabing pampanitikan at musikal, at binisita ang mga manunulat at artista. Ang buhay panlipunan ni Shevchenko ay nagpayaman at nagpalawak ng kanyang mga abot-tanaw at pinasigla ang kanyang pagkamalikhain. [13] Kasama sa kanyang mga kaibigan sa panahong ito Yakov Kuharenko [uk], isang manunulat at opisyal ng Black Sea Cossack Host na magiging kaibigan niya habang buhay, [15] at ang artist na si Karl Joachim [ru], [13]

Mula Hunyo hanggang Nobyembre 1838, ang mga marka ng pagsusulit ni Shevchenko ay napabuti nang sapat upang payagan siyang sumali sa isang klase ng compositional drawings. Isang maagang pagguhit mula sa klase na ito, Cossack Banquet [uk], ay natapos noong Disyembre ng taong iyon. Nang sumunod na buwan ang kanyang trabaho ay kinilala ng Imperial Society for the Encouragement of the Arts, na pumayag na bayaran siya ng buwanang maintenance fee na 30 rubles bawat buwan. [16] [17]

Noong Abril 1839, si Shevchenko ay iginawad ng isang pilak na medalya ng Konseho ng Academy. Sinimulan niyang dalubhasa ang pamamaraan ng pagpipinta ng langis, kasama ang The Model in the Pose of St. Sebastian [uk] sa kanyang mga pinakaunang pagtatangka. Mula Nobyembre, siya ay nagkasakit nang malubha ng tipus. Sa taong iyon, nakatanggap siya ng isa pang silver medal, sa pagkakataong ito para sa kanyang oil painting na The Beggar Boy Giving Bread to a Dog. Noong Setyembre 1841, ginawaran ng Academy of Arts si Shevchenko ng kanyang ikatlong pilak na medalya, para sa pagpipinta The Gypsy Fortune Teller [uk]. Nang sumunod na Mayo, ang patuloy na pagliban sa mga klase ay nagpilit sa Society for the Encouragement of Artists na ibukod siya mula sa mga libreng boarder nito. Upang kumita ay gumawa siya ng mga ilustrasyon ng libro, gaya ng para sa kuwento ni Nikolai Nadezhdin na The Power of Will, publication ni Oleksandr Bashutskyi [uk] na Ours, na isinulat mula sa kalikasan ng mga Ruso, isang edisyon ng Galvanography ni Wolfgang Franz von Kobell (1843), at isang libro ni Nikolai Polevoy, Russian Generals (1845).

Mga tula baguhin

 
Ang unang paglalarawan at ang pahina ng pamagat mula sa Kobzar (1840)

Sa pagtatapos ng 1839, nakilala ni Shevchenko ang iskultor at guro ng sining na si Ivan Martos, na nagpakita ng malaking interes sa kanyang mga tula. Inalok niya na i-publish ang mga ito, ngunit hindi agad pumayag si Shevchenko. Kinuha ni Hrebinka ang isang aktibo at direktang bahagi sa publikasyon ng Kobzar (1840); siya ang nagsumite ng manuskrito sa St. Petersburg censorship committee [ru] . [17] Naubos na si Kobzar . Hindi ito hayagang nanawagan ng mga rebolusyonaryong aksyon, ngunit nagpahayag ito ng protesta laban sa kawalang-katarungang panlipunan at pagnanais ng malayang buhay. [13]

Noong Marso 1840, isinumite ni Hrebinka ang manuskrito ng almanac na Lastivka sa mga censor, na kasama rin ang "Prychynna" ni Shevchenko at ang mga tula na " The wind is raging, the wind is raging! [uk] " at " Water flows into the blue sea [uk] ". [18] Noong 1841, binayaran ni Shevchenko ang kanyang epikong tula na Haidamaky . [13] [18] Ang tula ay sinalubong ng matalas na kritisismo ng kritikong pampanitikan na si Vissarion Belinsky ; sa magasing Otechestvennye Zapiski ay pinuna niya ang "hilig sa romantikong bonggang talino" ni Shevchenko. [13] Ang iba pang mga tula na ginawa ni Shevchenko sa panahong ito ay kinabibilangan ng " Maryana the Nun [uk] "," Drowned (ballad) [uk] ", at " Blind Man (poem) [uk] ". [13]

Mga pananda baguhin

  1. ↑ At the time of birth of Taras Shevchenko, the parish register of the village of Moryntsi was in Russian (the official language of the Russian Empire), and he was recorded as Taras ("To the resident of the village of Morintsy Grigori Shevchenko and his wife Katherine was born a son, Taras"[1]). At that time serfs' patronymic names were not identified in documents (for example, see the text of a "free-to-go"[kailangang linawin] document from 22 April 1838: "eternally let go my serf person Taras Grigoriev, the son of Shevchenko, whom I inherited after my past parent real privy councilor Vasiliy Vasilievich Engelgardt"). During Shevchenko's lifetime in Ukrainian texts two variants were used: "Taras Grigorievich" (see the letter of Hryhory Kvitka-Osnovyanenko from 23 October 1840: "my lovely lord, Taras Grigorievich")[2] and "Taras Hryhorovych" (the letter of same author from 29 April 1842: "My dear and noble master Taras Hryhorovych").[2] In Russian it is accepted to write «Тарас Григорьевич Шевченко»,[3] in Ukrainian—«Тарас Григорович Шевченко»,[4] in other languages—transliterating from the Ukrainian name, for example "Taras Hryhorovich Shevchenko
    .
  2. ↑ Note #10 in the parish register of Moryntsi for 1814 (preserved in the Shevchenko National Museum in Kyiv): "In the year one thousand eight hundred fourteen, on the twenty fifth of February, a son, Taras, was born to the resident of the village Morinets Grigori Shevchenko and his wife Catherine..."[5]
  3. ↑ The letters by Zhukovsky asking for payment were illustrated by his own drawings, with captions: This is Mr Shevchenko. He is talking to himself: 'I would like to paint a picture, but my master has ordered me to sweep the floor.' / He is holding his paintbrush in one hand and a broom in the other. He is very upset. / Here Briullov is painting Zhukovsky's portrait. In the distance Shevchenko is sweeping the floor. For the last time. / These are Shevchenko and Zhukovsky. Both are turning somersaults out of joy.'[12]

Mga sanggunian baguhin

  1. ↑ "Документи 1–101. Тарас Шевченко: Документи та матеріали до біографії. 1814–1861". izbornyk.org.ua. Inarkibo mula sa orihinal noong 2013-10-17. Nakuha noong 2014-02-14.
  2. ↑ 2.0 2.1 Letters to Taras Shevchenko Naka-arkibo 2013-10-17 sa Wayback Machine.. Kyiv: Naukova dumka, 1993.
  3. ↑ Padron:GSEn
  4. ↑ "Vernadsky National Library of Ukraine, Kyiv". Inarkibo mula sa ang orihinal noong 21 January 2013.
  5. ↑ Shevchenko 1982, volume 3.
  6. ↑ 6.0 6.1 Antokhii, Myroslav; Darewych, Daria; Stech, Marko Robert; Struk, Danylo Husar. "Shevchenko, Taras". Internet Encyclopaedia of Ukraine. Canadian Institute of Ukrainian Studies. Nakuha noong 13 September 2023.
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 7.5 7.6 Zaĭt︠s︡ev 1988.
  8. ↑ 8.00 8.01 8.02 8.03 8.04 8.05 8.06 8.07 8.08 8.09 8.10 8.11 8.12 8.13 8.14 8.15 8.16 8.17 8.18 Buraček 1939.
  9. ↑ Petrov 1865.
  10. ↑ "Soshenko, Ivan". Internet Encyclopaedia of Ukraine. Canadian Institute of Ukrainian Studies. Nakuha noong 15 September 2023.
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 Manning 1960.
  12. ↑ Buraček 1939, p. 37.
  13. ↑ 13.0 13.1 13.2 13.3 13.4 13.5 13.6 Kirilyuk, Shablyuvs'ky & Shubravs'ky 1984.
  14. ↑ Zhulynskyi 2015.
  15. ↑ "Kukharenko, Yakiv". Internet Encyclopaedia of Ukraine. Canadian Institute of Ukrainian Studies. Nakuha noong 17 September 2023.
  16. ↑ "Taras Grigorovič Ševčenko (1814-1861)". BnF Data. Bibliothèque nationale de France. Nakuha noong 17 September 2023.
  17. ↑ 17.0 17.1 Zhur 2003.
  18. ↑ 18.0 18.1 Kirilyuk 1974.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Taras_Shevchenko&oldid=2103899"