Ang Batang may Buwan sa kaniyang Noo

Ang Batang May Buwan sa Noo ay isang kuwentong-bayang Bengali na kinolekta ng Maive Stokes at Lal Behari Day.

Ang mga kuwentong ito ay inuri sa Aarne-Thompson-Uther Index bilang uri ng kuwento na ATU 707, "The Three Golden Children". Ang mga kuwentong ito ay tumutukoy sa mga kuwento kung saan ang isang batang babae ay nangako sa isang hari na siya ay manganganak ng isang bata o mga anak na may magagandang katangian, ngunit ang kaniyang mga naninibugho na mga kamag-anak o mga asawa ng hari ay nagbabalak laban sa mga sanggol at kanilang ina.

Buod

Bersiyon ni Stokes

Sa bersiyon ni Maive Stokes, na kalaunan ay muling inilathala ng folkloristang si Joseph Jacobs, na pinamagatang The Boy who had a Moon on his Forehead and a Star on his Chin, malakas na sinabi ng anak na babae ng hardinero, sa panunuya ng kaniyang mga kaibigan, na kapag ikinasal siya sa kalooban. manganak ng isang batang lalaki na may buwan sa noo at isang bituin sa baba. Inaakala ng kaniyang mga kaibigan na siya ay nagbibiro lamang, ngunit ang kaniyang mga salita ay nakakuha ng atensyon ng hari, na ginawa siyang kaniyang ikalimang asawa.

Makalipas ang isang taon, kinumbinsi ng iba pang apat na reyna ng hari ang bagong nakoronahan na ang hari ay maaaring magbigay sa kaniya ng kettle drum upang ipaalam ang oras ng paggawa ay nalalapit na. Pinatunog ng ikalimang reyna ang tambol ng takure ng tatlong beses upang makita kung lalapit sa kaniya ang hari. Ginagawa niya sa unang dalawang pagkakataon, ngunit sa pangatlo ay wala siya, na lumilikha ng isang window ng pagkakataon para sa iba pang mga reyna na palitan ang kaniyang anak para sa isang bato at ihatid ang sanggol sa isang nars upang patayin siya.

Dinala ng nars ang bata sa isang kahon at inilibing ito sa gubat, ngunit ang maharlikang aso ng hari, na pinangalanang Shankar, ay pumunta sa butas at nilamon ang bata (ngunit hindi siya kinakain). Kinuha ng aso ang bata at pinalaki ito saglit. Nakita ng kaniyang panginoon, ang dogkeeper ng hari, ang bata matapos siyang iluwa ng aso at humanga sa kagandahan ng bata. Nalaman ng apat na reyna na buhay pa ang bata at hinihiling na patayin ang aso pagdating ng umaga. Gayunpaman, iniligtas ng aso ang bata sa pamamagitan ng pagbibigay sa kaniya sa baka ng hari na si Suri, na nilamon ang bata sa tiyan nito.

Nalaman muli ng apat na reyna ang kaligtasan ng batang lalaki at inutusan ang baka na isakripisyo, ngunit ang batang lalaki ay iniligtas ng baka, na naghatid sa kaniya sa kabayo ng hari, si Katar. Ang balita ng kaniyang kaligtasan ay umabot sa tainga ng apat na reyna, na nakikiusap sa hari na isakripisyo ang kabayo. Nang ang isang kadre ng mga sypoy ng hari ay nakapaligid sa kamalig, sinabihan ng kabayo ang prinsipe na kumuha ng ilang prinsepe na damit, isang bridle, isang siyahan, isang espada at isang baril mula sa kuwadra, at sumakay dito upang makatakas sa pagbitay.

Ang bata at si Katar ay nakarating sa ibang bansa at ipinagpalit ang kanilang mga damit para sa karaniwang pagbabalatkayo, at ang kabayo ay naging isang asno. Ang prinsipe na may buwan ay kumukuha ng trabaho bilang aprentis ng mangangalakal ng butil. Sa isang mainit na araw, nagsimulang kumanta ang batang lalaki upang magpalipas ng oras, at ang ikapitong anak na babae ng lokal na hari ay nakikinig sa kanta. Pumunta ang prinsesa sa maharlikang hardin, na matatagpuan sa maayos na tindahan ng mangangalakal ng butil, at tinanong ang kabataan tungkol sa kaniyang pinagmulan. Iniiwasan niya ang mga tanong nito. Ang prinsesa ay nagpipilit na malaman ang tungkol sa kaniya, at sa pagkakataong ito ay sumagot siya na siya ay isang mahirap na bata lamang.

Pagkaraan ng ilang oras, sinabi ng prinsesa sa kaniyang ama na gusto niyang magpakasal, at dapat niyang piliin ang kaniyang asawa. Ang hari ay nagtitipon ng isang maharlikang pagtitipon sa maharlikang hardin, kung saan pipiliin ng prinsesa ang kaniyang mapapangasawa, at pipiliin niya ang baguhan ng mangangalakal ng butil. Ang mga prinsipe at rajás ay nagprotesta sa kaniyang pinili, ngunit tinanggap ng hari ang kaniyang bagong manugang

Pagkatapos ng kanilang kasal, medyo nalungkot ang prinsesa na hindi niya sinasadyang sumama sa mga asawa ng kaniyang mga kapatid na babae sa pangangaso sa paligid ng palasyo. Ang prinsipe ay sumangguni sa mahiwagang kabayo na si Katar (hugis ng isang asno), at sila ay nagbagong-anyo bilang isang magiting na prinsipe at isang kabayo. Nanghuhuli ng mga ibon at usa ang dalawa, at huminto upang magpahinga sa ilalim ng puno. Ang iba pang anim na bayaw ay dumating at nakita siya sa anyo ng prinsipe na may isang buwan at isang bituin, at humingi sa kaniya ng pagkain at inumin. Sumang-ayon ang prinsipe, hangga't ang anim na iba pang lalaki ay dumaranas ng isang mainit na bakal na peklat sa kanilang mga likod.

Ang prinsipe ay bumalik sa palasyo sa kaniyang tunay na anyo, na ikinagulat ng lahat. Sinasabi niya ang totoo sa kaniyang asawa, na tinanggap siya bilang kaniyang asawa. Pagkaraan ng ilang oras, sinabi ng prinsipe kay Katar na gusto niyang bumalik sa kaniyang sariling bansa upang suriin ang kaniyang ama at ina. Ang kabataan at ang prinsesa ay bumisita sa kaharian ng kaniyang ama.

Matapos dumating ang mag-asawa at itayo ang kanilang mga tolda, binisita siya ng hari. Ipinakilala ng kabataan ang kaniyang sarili bilang isang dayuhang prinsipe, na gustong magdaos ng isang engrandeng piging para sa hari at ang buong kaharian ay imbitado. Ang lahat ay pumupunta sa pagdiriwang, maliban sa kaniyang ina, ang anak na babae ng hardinero. Iginiit ng kabataan na dumalo rin siya sa kaganapan. Binabati siya ng kabataan bilang isang reyna, sa galit ng iba pang mga reyna.

Makalipas ang ilang araw, tinanong ng prinsipe ang hari kung mayroon siyang mga anak na lalaki. Inihayag ng prinsipe ang buong katotohanan sa kaniyang ama, at ipinakita sa kaniya ang mahiwagang kabayo na si Katar, na tumulong sa prinsipe hanggang ngayon. Hiniling ng hari sa kaniyang anak na tumira kasama niya sa palasyo, ngunit papayag lamang siya kung papatayin ng kaniyang ama ang iba pang apat na reyna. Ginawa ng hari, at ibinalik ang kaniyang dating reyna sa kaniyang nararapat na lugar.